stromen

See also: strömen and Strömen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstroː.mə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: stro‧men
• Rhymes: -oːmən

Etymology 1

From Middle Dutch strômen. Equivalent to stroom +‎ -en.

Verb

stromen

1. (intransitive) to flow

Conjugation

Conjugation of stromen (weak)
infinitive	stromen
past singular	stroomde
past participle	gestroomd
infinitive	stromen
gerund	stromen n
	present tense	past tense
1st person singular	stroom	stroomde
2nd person sing. (jij)	stroomt, stroom2	stroomde
2nd person sing. (u)	stroomt	stroomde
2nd person sing. (gij)	stroomt	stroomde
3rd person singular	stroomt	stroomde
plural	stromen	stroomden
subjunctive sing.1	strome	stroomde
subjunctive plur.1	stromen	stroomden
imperative sing.	stroom
imperative plur.1	stroomt
participles	stromend	gestroomd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aanstromen
• afstromen
• binnenstromen
• doorstromen
• instromen
• langsstromen
• leegstromen
• meestromen
• neerstromen
• omstromen
• onderstromen
• ontstromen
• opstromen
• overstromen
• samenstromen
• stroming
• stroombekken
• stroomgebied
• toestromen
• uitstromen
• volstromen
• wegstromen

 

Descendants

• Afrikaans: stroom
• Negerhollands: stroom

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

stromen

1. plural of stroom

Anagrams

• monster, morsten, stormen

Middle Dutch

Etymology

From strôom +‎ -en.

Verb

strômen

1. to stream, to flow

Inflection

This verb needs an inflection-table template.

Descendants

• Dutch: stromen
• Limburgish: stroume, ströjme

Further reading

• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “stromen”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN