spocząć

Polish

spocząć pf (imperfective spoczywać)

(intransitive, formal) to repose (to sit in order to rest)
(intransitive, formal) to rest, to reside (to be located in a certain place)
(intransitive, formal) to rest, to be put to rest upon death
(intransitive, formal) to rest, to fall on
Odpowiedzialność ta spocznie na tobie. ― This responsibility will rest on your shoulders.
(intransitive, formal, strictly in the negative) to not rest (until something is done) [with dopóki nie or aż or nim ‘until’]
Nie spocznę, dopóki go nie dorwę! ― I won't rest until I catch him!

Conjugation of spocząć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		spocząć
future tense	1^st	spocznę			spoczniemy
	2^nd	spoczniesz			spoczniecie
	3^rd	spocznie			spoczną
	impersonal	spocznie się
past tense	1^st	spocząłem, -(e)m spoczął	spoczęłam, -(e)m spoczęła	spoczęłom, -(e)m spoczęło	spoczęliśmy, -(e)śmy spoczęli	spoczęłyśmy, -(e)śmy spoczęły
	2^nd	spocząłeś, -(e)ś spoczął	spoczęłaś, -(e)ś spoczęła	spoczęłoś, -(e)ś spoczęło	spoczęliście, -(e)ście spoczęli	spoczęłyście, -(e)ście spoczęły
	3^rd	spoczął	spoczęła	spoczęło	spoczęli	spoczęły
	impersonal	spoczęto
conditional	1^st	spocząłbym, bym spoczął	spoczęłabym, bym spoczęła	spoczęłobym, bym spoczęło	spoczęlibyśmy, byśmy spoczęli	spoczęłybyśmy, byśmy spoczęły
	2^nd	spocząłbyś, byś spoczął	spoczęłabyś, byś spoczęła	spoczęłobyś, byś spoczęło	spoczęlibyście, byście spoczęli	spoczęłybyście, byście spoczęły
	3^rd	spocząłby, by spoczął	spoczęłaby, by spoczęła	spoczęłoby, by spoczęło	spoczęliby, by spoczęli	spoczęłyby, by spoczęły
	impersonal	spoczęto by
imperative	1^st	niech spocznę			spocznijmy
	2^nd	spocznij			spocznijcie
	3^rd	niech spocznie			niech spoczną
anterior adverbial participle		spocząwszy
verbal noun		spoczęcie

verbs

noun

verb