sparka
Appearance
Icelandic
[edit]Etymology
[edit]From Old Norse sparka, ultimately related to Proto-Germanic *spurnaną (“to trample, kick”). Compare Swedish sparka.
Pronunciation
[edit]Verb
[edit]sparka (weak verb, third-person singular past indicative sparkaði, supine sparkað)
- to kick [with dative]
- (figuratively) to give someone the boot, to fire, to sack [with dative]
Conjugation
[edit]sparka — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) |
að sparka | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
sparkað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
sparkandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég sparka | við spörkum | present (nútíð) |
ég sparki | við spörkum |
þú sparkar | þið sparkið | þú sparkir | þið sparkið | ||
hann, hún, það sparkar | þeir, þær, þau sparka | hann, hún, það sparki | þeir, þær, þau sparki | ||
past (þátíð) |
ég sparkaði | við spörkuðum | past (þátíð) |
ég sparkaði | við spörkuðum |
þú sparkaðir | þið spörkuðuð | þú sparkaðir | þið spörkuðuð | ||
hann, hún, það sparkaði | þeir, þær, þau spörkuðu | hann, hún, það sparkaði | þeir, þær, þau spörkuðu | ||
imperative (boðháttur) |
sparka (þú) | sparkið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
sparkaðu | sparkiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) |
að sparkast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
sparkast | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
sparkandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég sparkast | við spörkumst | present (nútíð) |
ég sparkist | við spörkumst |
þú sparkast | þið sparkist | þú sparkist | þið sparkist | ||
hann, hún, það sparkast | þeir, þær, þau sparkast | hann, hún, það sparkist | þeir, þær, þau sparkist | ||
past (þátíð) |
ég sparkaðist | við spörkuðumst | past (þátíð) |
ég sparkaðist | við spörkuðumst |
þú sparkaðist | þið spörkuðust | þú sparkaðist | þið spörkuðust | ||
hann, hún, það sparkaðist | þeir, þær, þau spörkuðust | hann, hún, það sparkaðist | þeir, þær, þau spörkuðust | ||
imperative (boðháttur) |
sparkast (þú) | sparkist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
sparkastu | sparkisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
sparkaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
sparkaður | spörkuð | sparkað | sparkaðir | sparkaðar | spörkuð | |
accusative (þolfall) |
sparkaðan | sparkaða | sparkað | sparkaða | sparkaðar | spörkuð | |
dative (þágufall) |
spörkuðum | sparkaðri | spörkuðu | spörkuðum | spörkuðum | spörkuðum | |
genitive (eignarfall) |
sparkaðs | sparkaðrar | sparkaðs | sparkaðra | sparkaðra | sparkaðra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
sparkaði | sparkaða | sparkaða | spörkuðu | spörkuðu | spörkuðu | |
accusative (þolfall) |
sparkaða | spörkuðu | sparkaða | spörkuðu | spörkuðu | spörkuðu | |
dative (þágufall) |
sparkaða | spörkuðu | sparkaða | spörkuðu | spörkuðu | spörkuðu | |
genitive (eignarfall) |
sparkaða | spörkuðu | sparkaða | spörkuðu | spörkuðu | spörkuðu |
Derived terms
[edit]Norwegian Bokmål
[edit]Etymology 1
[edit]Alternative forms
[edit]Noun
[edit]sparka n
Etymology 2
[edit]Alternative forms
[edit]Verb
[edit]sparka
- inflection of sparke:
- simple past
- past participle
Norwegian Nynorsk
[edit]Noun
[edit]sparka n
Swedish
[edit]Etymology
[edit]From Old Norse sparka, ultimately related to Proto-Germanic *spurnaną (“to trample, kick”). Compare Icelandic sparka.
Pronunciation
[edit]Audio: (file)
Verb
[edit]sparka (present sparkar, preterite sparkade, supine sparkat, imperative sparka)
- to kick; to strike with the foot or leg
- 1909, Leon Larson, Samhällets fiende[1]:
- (slang) to fire; terminate an employment
Usage notes
[edit]The passive sparkas often has an active meaning as well in (sense 1).
Conjugation
[edit]Conjugation of sparka (weak)
Active | Passive | |||
---|---|---|---|---|
Infinitive | sparka | sparkas | ||
Supine | sparkat | sparkats | ||
Imperative | sparka | — | ||
Imper. plural1 | sparken | — | ||
Present | Past | Present | Past | |
Indicative | sparkar | sparkade | sparkas | sparkades |
Ind. plural1 | sparka | sparkade | sparkas | sparkades |
Subjunctive2 | sparke | sparkade | sparkes | sparkades |
Participles | ||||
Present participle | sparkande | |||
Past participle | sparkad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. |
Derived terms
[edit]Further reading
[edit]- sparka in Svensk ordbok.
Anagrams
[edit]Categories:
- Icelandic terms inherited from Old Norse
- Icelandic terms derived from Old Norse
- Icelandic terms derived from Proto-Germanic
- Icelandic 2-syllable words
- Icelandic terms with IPA pronunciation
- Rhymes:Icelandic/ar̥ka
- Rhymes:Icelandic/ar̥ka/2 syllables
- Icelandic lemmas
- Icelandic verbs
- Icelandic weak verbs
- Norwegian Bokmål non-lemma forms
- Norwegian Bokmål noun forms
- Norwegian Bokmål verb forms
- Norwegian Nynorsk non-lemma forms
- Norwegian Nynorsk noun forms
- Swedish terms inherited from Old Norse
- Swedish terms derived from Old Norse
- Swedish terms derived from Proto-Germanic
- Swedish terms with audio pronunciation
- Swedish lemmas
- Swedish verbs
- Swedish terms with quotations
- Swedish slang
- Swedish weak verbs