sparzyć

Polish

Etymology

From s- +‎ parzyć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈspa.ʐɘt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -aʐɘt͡ɕ
• Syllabification: spa‧rzyć

Verb

sparzyć pf (imperfective parzyć)

1. (transitive) to scald
2. (transitive, cooking) to parboil, to blanch

Conjugation

Conjugation of sparzyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		sparzyć
future tense	1st	sparzę			sparzymy
	2nd	sparzysz			sparzycie
	3rd	sparzy			sparzą
	impersonal	sparzy się
past tense	1st	sparzyłem, -(e)m sparzył	sparzyłam, -(e)m sparzyła	sparzyłom, -(e)m sparzyło	sparzyliśmy, -(e)śmy sparzyli	sparzyłyśmy, -(e)śmy sparzyły
	2nd	sparzyłeś, -(e)ś sparzył	sparzyłaś, -(e)ś sparzyła	sparzyłoś, -(e)ś sparzyło	sparzyliście, -(e)ście sparzyli	sparzyłyście, -(e)ście sparzyły
	3rd	sparzył	sparzyła	sparzyło	sparzyli	sparzyły
	impersonal	sparzono
conditional	1st	sparzyłbym, bym sparzył	sparzyłabym, bym sparzyła	sparzyłobym, bym sparzyło	sparzylibyśmy, byśmy sparzyli	sparzyłybyśmy, byśmy sparzyły
	2nd	sparzyłbyś, byś sparzył	sparzyłabyś, byś sparzyła	sparzyłobyś, byś sparzyło	sparzylibyście, byście sparzyli	sparzyłybyście, byście sparzyły
	3rd	sparzyłby, by sparzył	sparzyłaby, by sparzyła	sparzyłoby, by sparzyło	sparzyliby, by sparzyli	sparzyłyby, by sparzyły
	impersonal	sparzono by
imperative	1st	niech sparzę			sparzmy
	2nd	sparz			sparzcie
	3rd	niech sparzy			niech sparzą
passive adjectival participle		sparzony	sparzona	sparzone	sparzeni	sparzone
anterior adverbial participle		sparzywszy
verbal noun		sparzenie

Further reading

• sparzyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• sparzyć in Polish dictionaries at PWN