sorteren

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch

[edit]

Etymology

[edit]

From soort +‎ -eren, after French assortir.[1]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /sɔrˈteːrə(n)/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -eːrən

Verb

[edit]

sorteren

  1. to sort
    Synonyms: ordenen, rangschikken

Conjugation

[edit]
Conjugation of sorteren (weak)
infinitive sorteren
past singular sorteerde
past participle gesorteerd
infinitive sorteren
gerund sorteren n
present tense past tense
1st person singular sorteer sorteerde
2nd person sing. (jij) sorteert, sorteer2 sorteerde
2nd person sing. (u) sorteert sorteerde
2nd person sing. (gij) sorteert sorteerde
3rd person singular sorteert sorteerde
plural sorteren sorteerden
subjunctive sing.1 sortere sorteerde
subjunctive plur.1 sorteren sorteerden
imperative sing. sorteer
imperative plur.1 sorteert
participles sorterend gesorteerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

[edit]

Descendants

[edit]
  • Caribbean Javanese: sortir, nyortir
  • Indonesian: sortir

References

[edit]
  1. ^ Philippa, Marlies, Debrabandere, Frans, Quak, Arend, Schoonheim, Tanneke, van der Sijs, Nicoline (2003–2009) Etymologisch woordenboek van het Nederlands (in Dutch), Amsterdam: Amsterdam University Press