Jump to content

slout

From Wiktionary, the free dictionary

Czech

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Old Czech slúti, from Proto-Slavic *sluti.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

slout impf

  1. (literary or archaic) to be called, to be named
    Synonyms: jmenovat se, nazývat se
  2. (literary or archaic) to be known for

Conjugation

[edit]
Conjugation of slout
infinitive slout, slouti active adjective slující, (archaic) slovoucí
verbal noun passive adjective
present forms indicative imperative
singular plural singular plural
1st person sluji, (archaic) slovu slujeme, (archaic) sloveme slujme
2nd person sluješ, (archaic) sloveš slujete, (archaic) slovete sluj slujte
3rd person sluje, (archaic) slove slují, (archaic) slovou

The future tense: a combination of a future form of být + infinitive slout.

participles past participles passive participles
singular plural singular plural
masculine animate slul sluli slut sluti
masculine inanimate sluly sluty
feminine slula sluta
neuter slulo slula sluto sluta
transgressives present past
masculine singular sluje, (archaic) slova
feminine + neuter singular slujíc, (archaic) slovouc
plural slujíce, (archaic) slovouce

Derived terms

[edit]
[edit]

Further reading

[edit]
  • slouti”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
  • slouti”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
  • slout”, in Internetová jazyková příručka (in Czech), 2008–2025