rzeczywistość
Polish
[edit]
Etymology
[edit]From rzeczywisty + -ość.[1][2] First attested in 1656–1688.[3]
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]rzeczywistość f (related adjective rzeczywistościowy)
- reality (real world; that what is objectively real)
- reality (individual observer's own subjective perception of that which is real)
- reality (real entity, event or other fact)
- Hypernym: sytuacja
- reality (state of being actual or real; realness)
Declension
[edit]Declension of rzeczywistość
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | rzeczywistość | rzeczywistości |
| genitive | rzeczywistości | rzeczywistości |
| dative | rzeczywistości | rzeczywistościom |
| accusative | rzeczywistość | rzeczywistości |
| instrumental | rzeczywistością | rzeczywistościami |
| locative | rzeczywistości | rzeczywistościach |
| vocative | rzeczywistości | rzeczywistości |
Derived terms
[edit]adjectives
particles
phrases
verbs
References
[edit]- ^ Bańkowski, Andrzej (2000) “rzeczywistość”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
- ^ Krystyna Długosz-Kurczabowa (2021) “rzec”, in Wielki słownik etymologiczno-historyczny języka polskiego, →ISBN
- ^ “RZECZYWISTOŚĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 17.03.2009
Further reading
[edit]- rzeczywistość in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rzeczywistość in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “rzeczywistość”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “rzeczywistość”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “rzeczywistość”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 811
- rzeczywistość in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego