Inherited from Proto-Slavic *ryknǫti. Onomatopoeic.
ryknąć pf (imperfective ryczeć)
- (intransitive, of animals) to roar
- Synonym: zaryczeć
- (intransitive, of people) to bawl, to bellow
| Conjugation of ryknąć pf
|
| ryknąć
|
| ryknę
|
rykniemy
|
| rykniesz
|
rykniecie
|
| ryknie
|
rykną
|
| ryknie się
|
ryknąłem,
-(e)m ryknął
|
ryknęłam,
-(e)m ryknęła
|
ryknęłom,
-(e)m ryknęło
|
ryknęliśmy,
-(e)śmy ryknęli
|
ryknęłyśmy,
-(e)śmy ryknęły
|
ryknąłeś,
-(e)ś ryknął
|
ryknęłaś,
-(e)ś ryknęła
|
ryknęłoś,
-(e)ś ryknęło
|
ryknęliście,
-(e)ście ryknęli
|
ryknęłyście,
-(e)ście ryknęły
|
| ryknął
|
ryknęła
|
ryknęło
|
ryknęli
|
ryknęły
|
| ryknięto
|
ryknąłbym,
bym ryknął
|
ryknęłabym,
bym ryknęła
|
ryknęłobym,
bym ryknęło
|
ryknęlibyśmy,
byśmy ryknęli
|
ryknęłybyśmy,
byśmy ryknęły
|
ryknąłbyś,
byś ryknął
|
ryknęłabyś,
byś ryknęła
|
ryknęłobyś,
byś ryknęło
|
ryknęlibyście,
byście ryknęli
|
ryknęłybyście,
byście ryknęły
|
ryknąłby,
by ryknął
|
ryknęłaby,
by ryknęła
|
ryknęłoby,
by ryknęło
|
ryknęliby,
by ryknęli
|
ryknęłyby,
by ryknęły
|
| ryknięto by
|
| niech ryknę
|
ryknijmy
|
| ryknij
|
ryknijcie
|
| niech ryknie
|
niech rykną
|
| ryknąwszy
|
| ryknięcie
|
- ryknąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- ryknąć in Polish dictionaries at PWN
