ryknąć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *ryknǫti. Onomatopoeic.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrɘk.nɔɲt͡ɕ/
• Rhymes: -ɘknɔɲt͡ɕ
• Syllabification: ryk‧nąć

Verb

ryknąć pf (imperfective ryczeć)

1. (intransitive, of animals) to roar

   Synonym: zaryczeć

2. (intransitive, of people) to bawl, to bellow

Conjugation

Conjugation of ryknąć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		ryknąć
future tense	1st	ryknę			rykniemy
	2nd	rykniesz			rykniecie
	3rd	ryknie			rykną
	impersonal	ryknie się
past tense	1st	ryknąłem, -(e)m ryknął	ryknęłam, -(e)m ryknęła	ryknęłom, -(e)m ryknęło	ryknęliśmy, -(e)śmy ryknęli	ryknęłyśmy, -(e)śmy ryknęły
	2nd	ryknąłeś, -(e)ś ryknął	ryknęłaś, -(e)ś ryknęła	ryknęłoś, -(e)ś ryknęło	ryknęliście, -(e)ście ryknęli	ryknęłyście, -(e)ście ryknęły
	3rd	ryknął	ryknęła	ryknęło	ryknęli	ryknęły
	impersonal	ryknięto
conditional	1st	ryknąłbym, bym ryknął	ryknęłabym, bym ryknęła	ryknęłobym, bym ryknęło	ryknęlibyśmy, byśmy ryknęli	ryknęłybyśmy, byśmy ryknęły
	2nd	ryknąłbyś, byś ryknął	ryknęłabyś, byś ryknęła	ryknęłobyś, byś ryknęło	ryknęlibyście, byście ryknęli	ryknęłybyście, byście ryknęły
	3rd	ryknąłby, by ryknął	ryknęłaby, by ryknęła	ryknęłoby, by ryknęło	ryknęliby, by ryknęli	ryknęłyby, by ryknęły
	impersonal	ryknięto by
imperative	1st	niech ryknę			ryknijmy
	2nd	ryknij			ryknijcie
	3rd	niech ryknie			niech rykną
anterior adverbial participle		ryknąwszy
verbal noun		ryknięcie

Further reading

• ryknąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• ryknąć in Polish dictionaries at PWN