ruditus
Appearance
Latin
[edit]Etymology 1
[edit]Perfect passive participle of rū̆dō (“to roar, bray”).
Participle
[edit]rū̆dītus (feminine rū̆dīta, neuter rū̆dītum); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | rū̆dītus | rū̆dīta | rū̆dītum | rū̆dītī | rū̆dītae | rū̆dīta | |
genitive | rū̆dītī | rū̆dītae | rū̆dītī | rū̆dītōrum | rū̆dītārum | rū̆dītōrum | |
dative | rū̆dītō | rū̆dītae | rū̆dītō | rū̆dītīs | |||
accusative | rū̆dītum | rū̆dītam | rū̆dītum | rū̆dītōs | rū̆dītās | rū̆dīta | |
ablative | rū̆dītō | rū̆dītā | rū̆dītō | rū̆dītīs | |||
vocative | rū̆dīte | rū̆dīta | rū̆dītum | rū̆dītī | rū̆dītae | rū̆dīta |
Etymology 2
[edit]From rū̆dō (“to roar, bray”) + -tus (suffix forming fourth declension action nouns from verbs).
Noun
[edit]rū̆dītus m (genitive rū̆dītūs); fourth declension
- braying (of a donkey)
- roaring
Declension
[edit]Fourth-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | rū̆dītus | rū̆dītūs |
genitive | rū̆dītūs | rū̆dītuum |
dative | rū̆dītuī | rū̆dītibus |
accusative | rū̆dītum | rū̆dītūs |
ablative | rū̆dītū | rū̆dītibus |
vocative | rū̆dītus | rū̆dītūs |
References
[edit]- “ruditus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ruditus in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016