rozstroić

Polish

Etymology

From roz- +‎ stroić.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɔsˈstrɔ.it͡ɕ/
• Rhymes: -ɔit͡ɕ
• Syllabification: roz‧stro‧ić

Verb

rozstroić pf (imperfective rozstrajać)

1. (transitive) to unsettle, to unnerve
2. (transitive, music) to detune (e.g. a musical instrument)

   Antonym: dostroić

3. (reflexive with się, music) to go out of tune, to go flat

Conjugation

Conjugation of rozstroić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozstroić
future tense	1st	rozstroję			rozstroimy
	2nd	rozstroisz			rozstroicie
	3rd	rozstroi			rozstroją
	impersonal	rozstroi się
past tense	1st	rozstroiłem, -(e)m rozstroił	rozstroiłam, -(e)m rozstroiła	rozstroiłom, -(e)m rozstroiło	rozstroiliśmy, -(e)śmy rozstroili	rozstroiłyśmy, -(e)śmy rozstroiły
	2nd	rozstroiłeś, -(e)ś rozstroił	rozstroiłaś, -(e)ś rozstroiła	rozstroiłoś, -(e)ś rozstroiło	rozstroiliście, -(e)ście rozstroili	rozstroiłyście, -(e)ście rozstroiły
	3rd	rozstroił	rozstroiła	rozstroiło	rozstroili	rozstroiły
	impersonal	rozstrojono
conditional	1st	rozstroiłbym, bym rozstroił	rozstroiłabym, bym rozstroiła	rozstroiłobym, bym rozstroiło	rozstroilibyśmy, byśmy rozstroili	rozstroiłybyśmy, byśmy rozstroiły
	2nd	rozstroiłbyś, byś rozstroił	rozstroiłabyś, byś rozstroiła	rozstroiłobyś, byś rozstroiło	rozstroilibyście, byście rozstroili	rozstroiłybyście, byście rozstroiły
	3rd	rozstroiłby, by rozstroił	rozstroiłaby, by rozstroiła	rozstroiłoby, by rozstroiło	rozstroiliby, by rozstroili	rozstroiłyby, by rozstroiły
	impersonal	rozstrojono by
imperative	1st	niech rozstroję			rozstrójmy
	2nd	rozstrój			rozstrójcie
	3rd	niech rozstroi			niech rozstroją
passive adjectival participle		rozstrojony	rozstrojona	rozstrojone	rozstrojeni	rozstrojone
anterior adverbial participle		rozstroiwszy
verbal noun		rozstrojenie

Further reading

• rozstroić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozstroić in Polish dictionaries at PWN