rozstrój

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrɔs.struj/
• Rhymes: -ɔsstruj
• Syllabification: roz‧strój

Etymology 1

Inherited from Proto-Slavic *orzstrojь.

Noun

rozstrój m inan

1. disorder, upset, derangement

Declension

Declension of rozstrój

	singular	plural
nominative	rozstrój	rozstroje
genitive	rozstroju	rozstrojów
dative	rozstrojowi	rozstrojom
accusative	rozstrój	rozstroje
instrumental	rozstrojem	rozstrojami
locative	rozstroju	rozstrojach
vocative	rozstroju	rozstroje

Related terms

(compounds):

• rozstrój nerwowy
• rozstrój żołądka

(verbs):

• rozstrajać
• rozstroić

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

rozstrój

1. second-person singular imperative of rozstroić

Further reading

• rozstrój in Polish dictionaries at PWN