rozstać

Polish

Etymology

From roz- +‎ stać.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrɔs.stat͡ɕ/

• Audio; “rozstać się”:

  (file)

• Rhymes: -ɔsstat͡ɕ
• Syllabification: roz‧stać

Verb

rozstać pf (imperfective rozstawać)

1. (reflexive with się) to part, to part ways
2. (reflexive with się) to split up, to break up [with z (+ instrumental) ‘with someone’]

Conjugation

Conjugation of rozstać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozstać
future tense	1st	rozstanę			rozstaniemy
	2nd	rozstaniesz			rozstaniecie
	3rd	rozstanie			rozstaną
	impersonal	rozstanie się
past tense	1st	rozstałem, -(e)m rozstał	rozstałam, -(e)m rozstała	rozstałom, -(e)m rozstało	rozstaliśmy, -(e)śmy rozstali	rozstałyśmy, -(e)śmy rozstały
	2nd	rozstałeś, -(e)ś rozstał	rozstałaś, -(e)ś rozstała	rozstałoś, -(e)ś rozstało	rozstaliście, -(e)ście rozstali	rozstałyście, -(e)ście rozstały
	3rd	rozstał	rozstała	rozstało	rozstali	rozstały
	impersonal	rozstano
conditional	1st	rozstałbym, bym rozstał	rozstałabym, bym rozstała	rozstałobym, bym rozstało	rozstalibyśmy, byśmy rozstali	rozstałybyśmy, byśmy rozstały
	2nd	rozstałbyś, byś rozstał	rozstałabyś, byś rozstała	rozstałobyś, byś rozstało	rozstalibyście, byście rozstali	rozstałybyście, byście rozstały
	3rd	rozstałby, by rozstał	rozstałaby, by rozstała	rozstałoby, by rozstało	rozstaliby, by rozstali	rozstałyby, by rozstały
	impersonal	rozstano by
imperative	1st	niech rozstanę			rozstańmy
	2nd	rozstań			rozstańcie
	3rd	niech rozstanie			niech rozstaną
anterior adverbial participle		rozstawszy
verbal noun		rozstanie

Derived terms

verbs

• rozstać się z życiem pf, rozstawać się z życiem impf

 

Further reading

• rozstać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozstać in Polish dictionaries at PWN