rozpustnik

Polish

Etymology

From rozpusta +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɔsˈpust.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ustɲik
• Syllabification: roz‧pust‧nik

Noun

rozpustnik m pers (female equivalent rozpustnica)

1. debauchee, libertine

   Synonym: bezwstydnik

Declension

Declension of rozpustnik

	singular	plural
nominative	rozpustnik	rozpustnicy/rozpustniki (deprecative)
genitive	rozpustnika	rozpustników
dative	rozpustnikowi	rozpustnikom
accusative	rozpustnika	rozpustników
instrumental	rozpustnikiem	rozpustnikami
locative	rozpustniku	rozpustnikach
vocative	rozpustniku	rozpustnicy

Related terms

adjective

• rozpustny

 

adverb

• rozpustnie

 

nouns

• rozpusta
• rozpustność

 

verbs

• rozpuszczać
• rozpuścić

 

Further reading

• rozpustnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozpustnik in Polish dictionaries at PWN