rozmaring

Hungarian

Etymology

From a Northern Italian language, compare Venetan rosmarin, from Latin rōsmarīnus (“rosemary”) (literally, "dew of the sea"), from rōs (“dew”) + marīnus (“of the sea”), from mare (“sea”).

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈrozmɒriŋɡ]
• Hyphenation: roz‧ma‧ring
• Rhymes: -iŋɡ

rozmaring

Noun

rozmaring (plural rozmaringok)

1. rosemary (Salvia rosmarinus, syn. Rosmarinus officinalis))

Declension

Inflection (stem in -o-, back harmony)

	singular	plural
nominative	rozmaring	rozmaringok
accusative	rozmaringot	rozmaringokat
dative	rozmaringnak	rozmaringoknak
instrumental	rozmaringgal	rozmaringokkal
causal-final	rozmaringért	rozmaringokért
translative	rozmaringgá	rozmaringokká
terminative	rozmaringig	rozmaringokig
essive-formal	rozmaringként	rozmaringokként
essive-modal	—	—
inessive	rozmaringban	rozmaringokban
superessive	rozmaringon	rozmaringokon
adessive	rozmaringnál	rozmaringoknál
illative	rozmaringba	rozmaringokba
sublative	rozmaringra	rozmaringokra
allative	rozmaringhoz	rozmaringokhoz
elative	rozmaringból	rozmaringokból
delative	rozmaringról	rozmaringokról
ablative	rozmaringtól	rozmaringoktól
non-attributive possessive – singular	rozmaringé	rozmaringoké
non-attributive possessive – plural	rozmaringéi	rozmaringokéi

Possessive forms of rozmaring

possessor	single possession	multiple possessions
1st person sing.	rozmaringom	rozmaringjaim
2nd person sing.	rozmaringod	rozmaringjaid
3rd person sing.	rozmaringja	rozmaringjai
1st person plural	rozmaringunk	rozmaringjaink
2nd person plural	rozmaringotok	rozmaringjaitok
3rd person plural	rozmaringjuk	rozmaringjaik

Further reading

• rozmaring in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.