rozchorzeć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From roz- +‎ chorzeć.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

rozchorzeć pf

  1. (intransitive or reflexive with się, obsolete) to be taken ill, to get sick, to fall ill (to become ill)
    Synonyms: (obsolete) zachorzeć, rozchorować się

Conjugation

[edit]
Conjugation of rozchorzeć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozchorzeć
future tense 1st rozchorzeję rozchorzejemy
2nd rozchorzejesz rozchorzejecie
3rd rozchorzeje rozchorzeją
impersonal rozchorzeje się
past tense 1st rozchorzałem,
-(e)m rozchorzał
rozchorzałam,
-(e)m rozchorzała
rozchorzałom,
-(e)m rozchorzało
rozchorzeliśmy,
-(e)śmy rozchorzeli
rozchorzałyśmy,
-(e)śmy rozchorzały
2nd rozchorzałeś,
-(e)ś rozchorzał
rozchorzałaś,
-(e)ś rozchorzała
rozchorzałoś,
-(e)ś rozchorzało
rozchorzeliście,
-(e)ście rozchorzeli
rozchorzałyście,
-(e)ście rozchorzały
3rd rozchorzał rozchorzała rozchorzało rozchorzeli rozchorzały
impersonal rozchorzano
conditional 1st rozchorzałbym,
bym rozchorzał
rozchorzałabym,
bym rozchorzała
rozchorzałobym,
bym rozchorzało
rozchorzelibyśmy,
byśmy rozchorzeli
rozchorzałybyśmy,
byśmy rozchorzały
2nd rozchorzałbyś,
byś rozchorzał
rozchorzałabyś,
byś rozchorzała
rozchorzałobyś,
byś rozchorzało
rozchorzelibyście,
byście rozchorzeli
rozchorzałybyście,
byście rozchorzały
3rd rozchorzałby,
by rozchorzał
rozchorzałaby,
by rozchorzała
rozchorzałoby,
by rozchorzało
rozchorzeliby,
by rozchorzeli
rozchorzałyby,
by rozchorzały
impersonal rozchorzano by
imperative 1st niech rozchorzeję rozchorzejmy
2nd rozchorzej rozchorzejcie
3rd niech rozchorzeje niech rozchorzeją
anterior adverbial participle rozchorzawszy
verbal noun rozchorzenie
[edit]
adjectives
noun
verb

Further reading

[edit]
  • rozchorzeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozchorzeć in Polish dictionaries at PWN