rozłupać

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From roz- +‎ łupać.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /rɔzˈwu.pat͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -upat͡ɕ
  • Syllabification: roz‧łu‧pać

Verb

[edit]

rozłupać pf (imperfective rozłupywać)

  1. (transitive) to crack, to split, to cleave
  2. (reflexive with się) to crack, to rift, to split

Conjugation

[edit]
Conjugation of rozłupać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozłupać
future tense 1st rozłupię rozłupiemy
2nd rozłupiesz rozłupiecie
3rd rozłupie rozłupią
impersonal rozłupie się
past tense 1st rozłupałem,
-(e)m rozłupał
rozłupałam,
-(e)m rozłupała
rozłupałom,
-(e)m rozłupało
rozłupaliśmy,
-(e)śmy rozłupali
rozłupałyśmy,
-(e)śmy rozłupały
2nd rozłupałeś,
-(e)ś rozłupał
rozłupałaś,
-(e)ś rozłupała
rozłupałoś,
-(e)ś rozłupało
rozłupaliście,
-(e)ście rozłupali
rozłupałyście,
-(e)ście rozłupały
3rd rozłupał rozłupała rozłupało rozłupali rozłupały
impersonal rozłupano
conditional 1st rozłupałbym,
bym rozłupał
rozłupałabym,
bym rozłupała
rozłupałobym,
bym rozłupało
rozłupalibyśmy,
byśmy rozłupali
rozłupałybyśmy,
byśmy rozłupały
2nd rozłupałbyś,
byś rozłupał
rozłupałabyś,
byś rozłupała
rozłupałobyś,
byś rozłupało
rozłupalibyście,
byście rozłupali
rozłupałybyście,
byście rozłupały
3rd rozłupałby,
by rozłupał
rozłupałaby,
by rozłupała
rozłupałoby,
by rozłupało
rozłupaliby,
by rozłupali
rozłupałyby,
by rozłupały
impersonal rozłupano by
imperative 1st niech rozłupię rozłupmy
2nd rozłup rozłupcie
3rd niech rozłupie niech rozłupią
passive adjectival participle rozłupany rozłupana rozłupane rozłupani rozłupane
anterior adverbial participle rozłupawszy
verbal noun rozłupanie

Further reading

[edit]
  • rozłupać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozłupać in Polish dictionaries at PWN