rokoko

Czech

Etymology

Borrowed from German Rokoko.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈrokoko]

Noun

rokoko n

1. rococo

Declension

Declension of rokoko (velar neuter)

	singular	plural
nominative	rokoko	rokoka
genitive	rokoka	rokok
dative	rokoku	rokokům
accusative	rokoko	rokoka
vocative	rokoko	rokoka
locative	rokoku	rokokách
instrumental	rokokem	rokoky

Related terms

• rokokový

Esperanto

Pronunciation

• IPA^(key): [roˈkoko]
• Rhymes: -oko
• Hyphenation: ro‧ko‧ko

Noun

rokoko (uncountable, accusative rokokon)

1. rococo

Polish

Etymology

Borrowed from French rococo.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɔˈkɔ.kɔ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔkɔ
• Syllabification: ro‧ko‧ko

Noun

rokoko n

1. (historical, art) rococo

Declension

Declension of rokoko

	singular
nominative	rokoko
genitive	rokoka
dative	rokoku
accusative	rokoko
instrumental	rokokiem
locative	rokoku
vocative	rokoko

Derived terms

(adjective):

• rokokowy

Further reading

• rokoko in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rokoko in Polish dictionaries at PWN

Swedish

Noun

rokoko c

1. rococo

Declension

Declension of rokoko

		nominative	genitive
singular	indefinite	rokoko	rokokos
	definite	rokokon	rokokons
plural	indefinite	—	—
	definite	—	—

Derived terms

• rokokomöbel
• rokokospegel
• rokokostil

References

• rokoko in Svensk ordbok (SO)
• rokoko in Svenska Akademiens ordlista (SAOL)
• rokoko in Svenska Akademiens ordbok (SAOB)