roštilj
Appearance
Serbo-Croatian
[edit]Etymology
[edit]From Hungarian rostély, from Austrian German Roschtl (German Rost). First attested in the 17th century.[1]
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]ròštīlj m (Cyrillic spelling ро̀штӣљ)
Declension
[edit]Declension of roštilj
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | ròštīlj | roštilji |
genitive | roštílja | roštilja |
dative | roštilju | roštiljima |
accusative | roštilj | roštilje |
vocative | roštilju | roštilji |
locative | roštilju | roštiljima |
instrumental | roštiljem | roštiljima |
References
[edit]- ^ Matasović, Ranko (2016–2021) “roštilj”, in Dubravka Ivšić Majić, Tijmen Pronk, editors, Etimološki rječnik hrvatskoga jezika [Etymological dictionary of the Croatian language] (in Serbo-Croatian), Zagreb: Institut za hrvatski jezik i jezikoslovlje, page 307