rekja

Faroese

Verb

rekja (third person singular past indicative rakti, third person plural past indicative rakt, supine rakt)

1. to unravel

Conjugation

Conjugation of rekja (group v-16)
infinitive	rekja
supine	rakt
participle (a5)1	rekjandi	raktur
	present	past
first singular	reki	rakti
second singular	rekir	rakti
third singular	rekir	rakti
plural	rekja	raktu
	imperative
singular	rek!
plural	rekið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrɛːca/

  Rhymes: -ɛːca

Etymology 1

Verb

rekja (weak verb, third-person singular past indicative rakti, supine rakið)

1. to track, to trace, to follow

   Synonym: fylgja

2. to unroll, to unravel

   Synonym: rakna

Conjugation

rekja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að rekja
supine (sagnbót)		rakið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		rekjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég rek	við rekjum	present (nútíð)	ég reki	við rekjum
	þú rekur	þið rekið		þú rekir	þið rekið
	hann, hún, það rekur	þeir, þær, þau rekja		hann, hún, það reki	þeir, þær, þau reki
past (þátíð)	ég rakti	við röktum	past (þátíð)	ég rekti	við rektum
	þú raktir	þið röktuð		þú rektir	þið rektuð
	hann, hún, það rakti	þeir, þær, þau röktu		hann, hún, það rekti	þeir, þær, þau rektu
imperative (boðháttur)	rek (þú)	rekið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	rektu	rekiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

rekjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að rekjast
supine (sagnbót)		rakist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		rekjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég rekst	við rekjumst	present (nútíð)	ég rekjist	við rekjumst
	þú rekst	þið rekjist		þú rekjist	þið rekjist
	hann, hún, það rekst	þeir, þær, þau rekjast		hann, hún, það rekjist	þeir, þær, þau rekjist
past (þátíð)	ég raktist	við röktumst	past (þátíð)	ég rektist	við rektumst
	þú raktist	þið röktust		þú rektist	þið rektust
	hann, hún, það raktist	þeir, þær, þau röktust		hann, hún, það rektist	þeir, þær, þau rektust
imperative (boðháttur)	rekst (þú)	rekist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	rekstu	rekisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

rakinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	rakinn	rakin	rakið		raktir	raktar	rakin
accusative (þolfall)	rakinn	rakta	rakið		rakta	raktar	rakin
dative (þágufall)	röktum	rakinni	röktu		röktum	röktum	röktum
genitive (eignarfall)	rakins	rakinnar	rakins		rakinna	rakinna	rakinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	rakti	rakta	rakta		röktu	röktu	röktu
accusative (þolfall)	rakta	röktu	rakta		röktu	röktu	röktu
dative (þágufall)	rakta	röktu	rakta		röktu	röktu	röktu
genitive (eignarfall)	rakta	röktu	rakta		röktu	röktu	röktu

Etymology 2

Noun

rekja f (genitive singular rekju, nominative plural rekjur)

1. wet weather

Declension

Declension of rekja (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	rekja	rekjan	rekjur	rekjurnar
accusative	rekju	rekjuna	rekjur	rekjurnar
dative	rekju	rekjunni	rekjum	rekjunum
genitive	rekju	rekjunnar	rekja	rekjanna

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *rakjaną, from Proto-Indo-European *h₃roǵéyeti. See also Proto-Germanic *wrakjaną.

Verb

rekja (singular past indicative rakti, plural past indicative rǫktu, past participle rakiðr or raktr)

1. to unwind, unfold
2. to track, trace

Conjugation

Conjugation of rekja — active (weak class 1)

infinitive	rekja
present participle	rekjandi
past participle	raktr, rakiðr
indicative	present	past
1st-person singular	rek	rakta
2nd-person singular	rekr	raktir
3rd-person singular	rekr	rakti
1st-person plural	rekjum	rǫktum
2nd-person plural	rekið	rǫktuð
3rd-person plural	rekja	rǫktu
subjunctive	present	past
1st-person singular	rekja	rekta
2nd-person singular	rekir	rektir
3rd-person singular	reki	rekti
1st-person plural	rekim	rektim
2nd-person plural	rekið	rektið
3rd-person plural	reki	rekti
imperative	present
2nd-person singular	rek
1st-person plural	rekjum
2nd-person plural	rekið

Conjugation of rekja — mediopassive (weak class 1)

infinitive	rekjask
present participle	rekjandisk
past participle	raksk, rakizk
indicative	present	past
1st-person singular	rekjumk	rǫktumk
2nd-person singular	reksk	raktisk
3rd-person singular	reksk	raktisk
1st-person plural	rekjumsk	rǫktumsk
2nd-person plural	rekizk	rǫktuzk
3rd-person plural	rekjask	rǫktusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	rekjumk	rektumk
2nd-person singular	rekisk	rektisk
3rd-person singular	rekisk	rektisk
1st-person plural	rekimsk	rektimsk
2nd-person plural	rekizk	rektizk
3rd-person plural	rekisk	rektisk
imperative	present
2nd-person singular	reksk
1st-person plural	rekjumsk
2nd-person plural	rekizk

Related terms

• reka

Descendants

• Icelandic: rekja
• Faroese: rekja
• Norwegian Nynorsk: rekkja
• Old Swedish: rækkia, rækia
  • Swedish: räcka
• Danish: række
  • Norwegian Bokmål: rekke
    • → Norwegian Nynorsk: rekke

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “rekja”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive