reikna

Icelandic

Etymology

From late Old Norse reikna, which is borrowed from Middle Low German rekenen, which is cognate to Dutch rekenen, English reckon and German rechnen.

Verb

reikna (weak verb, third-person singular past indicative reiknaði, supine reiknað)

1. to calculate, to compute [intransitive or with accusative]

Conjugation

reikna – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að reikna
supine sagnbót		reiknað
present participle lýsingarháttur nútíðar		reiknandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	reikna	reiknaði		reikni	reiknaði
	þú	reiknar	reiknaðir		reiknir	reiknaðir
	hann, hún, það	reiknar	reiknaði		reikni	reiknaði
plural	við	reiknum	reiknuðum		reiknum	reiknuðum
	þið	reiknið	reiknuðuð		reiknið	reiknuðuð
	þeir, þær, þau	reikna	reiknuðu		reikni	reiknuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	reikna (þú), reiknaðu
plural	þið	reiknið (þið), reikniði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

reiknast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að reiknast
supine sagnbót		reiknast
present participle lýsingarháttur nútíðar		reiknandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	reiknast	reiknaðist		reiknist	reiknaðist
	þú	reiknast	reiknaðist		reiknist	reiknaðist
	hann, hún, það	reiknast	reiknaðist		reiknist	reiknaðist
plural	við	reiknumst	reiknuðumst		reiknumst	reiknuðumst
	þið	reiknist	reiknuðust		reiknist	reiknuðust
	þeir, þær, þau	reiknast	reiknuðust		reiknist	reiknuðust
		imperative boðháttur
singular	þú	reiknast (þú), reiknastu
plural	þið	reiknist (þið), reiknisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

reiknaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	reiknaður	reiknuð	reiknað	reiknaðir	reiknaðar	reiknuð
accusative (þolfall)	reiknaðan	reiknaða	reiknað	reiknaða	reiknaðar	reiknuð
dative (þágufall)	reiknuðum	reiknaðri	reiknuðu	reiknuðum	reiknuðum	reiknuðum
genitive (eignarfall)	reiknaðs	reiknaðrar	reiknaðs	reiknaðra	reiknaðra	reiknaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	reiknaði	reiknaða	reiknaða	reiknuðu	reiknuðu	reiknuðu
accusative (þolfall)	reiknaða	reiknuðu	reiknaða	reiknuðu	reiknuðu	reiknuðu
dative (þágufall)	reiknaða	reiknuðu	reiknaða	reiknuðu	reiknuðu	reiknuðu
genitive (eignarfall)	reiknaða	reiknuðu	reiknaða	reiknuðu	reiknuðu	reiknuðu

Derived terms

• reikna eitthvað út (“to calculate something, to work something out”)
• reiknast
• reikna með einhverju (“to expect something, to reckon on something”)

Anagrams

• akrein, einkar