reikna

Icelandic

Etymology

From late Old Norse reikna, which is borrowed from Middle Low German rekenen, which is cognate to Dutch rekenen, English reckon and German rechnen.

Verb

reikna (weak verb, third-person singular past indicative reiknaði, supine reiknað)

1. to calculate, to compute [intransitive or with accusative]

Conjugation

reikna — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að reikna
supine (sagnbót)		reiknað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		reiknandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég reikna	við reiknum	present (nútíð)	ég reikni	við reiknum
	þú reiknar	þið reiknið		þú reiknir	þið reiknið
	hann, hún, það reiknar	þeir, þær, þau reikna		hann, hún, það reikni	þeir, þær, þau reikni
past (þátíð)	ég reiknaði	við reiknuðum	past (þátíð)	ég reiknaði	við reiknuðum
	þú reiknaðir	þið reiknuðuð		þú reiknaðir	þið reiknuðuð
	hann, hún, það reiknaði	þeir, þær, þau reiknuðu		hann, hún, það reiknaði	þeir, þær, þau reiknuðu
imperative (boðháttur)	reikna (þú)	reiknið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	reiknaðu	reikniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

reiknast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að reiknast
supine (sagnbót)		reiknast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		reiknandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég reiknast	við reiknumst	present (nútíð)	ég reiknist	við reiknumst
	þú reiknast	þið reiknist		þú reiknist	þið reiknist
	hann, hún, það reiknast	þeir, þær, þau reiknast		hann, hún, það reiknist	þeir, þær, þau reiknist
past (þátíð)	ég reiknaðist	við reiknuðumst	past (þátíð)	ég reiknaðist	við reiknuðumst
	þú reiknaðist	þið reiknuðust		þú reiknaðist	þið reiknuðust
	hann, hún, það reiknaðist	þeir, þær, þau reiknuðust		hann, hún, það reiknaðist	þeir, þær, þau reiknuðust
imperative (boðháttur)	reiknast (þú)	reiknist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	reiknastu	reiknisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

reiknaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	reiknaður	reiknuð	reiknað		reiknaðir	reiknaðar	reiknuð
accusative (þolfall)	reiknaðan	reiknaða	reiknað		reiknaða	reiknaðar	reiknuð
dative (þágufall)	reiknuðum	reiknaðri	reiknuðu		reiknuðum	reiknuðum	reiknuðum
genitive (eignarfall)	reiknaðs	reiknaðrar	reiknaðs		reiknaðra	reiknaðra	reiknaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	reiknaði	reiknaða	reiknaða		reiknuðu	reiknuðu	reiknuðu
accusative (þolfall)	reiknaða	reiknuðu	reiknaða		reiknuðu	reiknuðu	reiknuðu
dative (þágufall)	reiknaða	reiknuðu	reiknaða		reiknuðu	reiknuðu	reiknuðu
genitive (eignarfall)	reiknaða	reiknuðu	reiknaða		reiknuðu	reiknuðu	reiknuðu

Derived terms

• reikna eitthvað út (“to calculate something, to work something out”)
• reiknast
• reikna með einhverju (“to expect something, to reckon on something”)

Anagrams

• akrein, einkar