rechtlopen

Dutch

Etymology

Compound of recht (“straight”) +‎ lopen (“to walk”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrɛxtˌloː.pə(n)/
• Hyphenation: recht‧lo‧pen

Verb

rechtlopen

1. (intransitive) to walk with a straight posture
2. (transitive) to make straight by walking

Conjugation

Conjugation of rechtlopen (strong class 7, separable)
infinitive	rechtlopen
past singular	liep recht
past participle	rechtgelopen
infinitive	rechtlopen
gerund	rechtlopen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	loop recht	liep recht	rechtloop	rechtliep
2nd person sing. (jij)	loopt recht, loop recht2	liep recht	rechtloopt	rechtliep
2nd person sing. (u)	loopt recht	liep recht	rechtloopt	rechtliep
2nd person sing. (gij)	loopt recht	liept recht	rechtloopt	rechtliept
3rd person singular	loopt recht	liep recht	rechtloopt	rechtliep
plural	lopen recht	liepen recht	rechtlopen	rechtliepen
subjunctive sing.1	lope recht	liepe recht	rechtlope	rechtliepe
subjunctive plur.1	lopen recht	liepen recht	rechtlopen	rechtliepen
imperative sing.	loop recht
imperative plur.1	loopt recht
participles	rechtlopend	rechtgelopen
1) Archaic. 2) In case of inversion.