rampeneren

Dutch

Alternative forms

• (obsolete) ramponeren, rampeneeren, ramponeeren

Etymology

From Middle Dutch rampeneren, ramponeren from Old French ramposner.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌrɑm.pəˈneː.rə(n)/
• Hyphenation: ram‧pe‧ne‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

rampeneren

1. (transitive) to destroy, to demolish
2. (obsolete, Netherlands, intransitive) to dine, to eat
   • 1836, Jacques van Lennep, De roos van Dekama, vol. 2, publ. by P. Meijer Warnars, 91.

     (...) want na al wat ik verricht heb, roept mijn maag mij toe, dat het tijd is te rampeneren.

     (...) because after all that I have done, my stomach tells me that it is time to eat.

Conjugation

Conjugation of rampeneren (weak)
infinitive	rampeneren
past singular	rampeneerde
past participle	gerampeneerd
infinitive	rampeneren
gerund	rampeneren n
	present tense	past tense
1st person singular	rampeneer	rampeneerde
2nd person sing. (jij)	rampeneert, rampeneer2	rampeneerde
2nd person sing. (u)	rampeneert	rampeneerde
2nd person sing. (gij)	rampeneert	rampeneerde
3rd person singular	rampeneert	rampeneerde
plural	rampeneren	rampeneerden
subjunctive sing.1	rampenere	rampeneerde
subjunctive plur.1	rampeneren	rampeneerden
imperative sing.	rampeneer
imperative plur.1	rampeneert
participles	rampenerend	gerampeneerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.