rabıt

See also: rabit

Turkish

Etymology 1

Inherited from Ottoman Turkish ربط (rabt), from Arabic رَبْط (rabṭ).

Pronunciation

• IPA^(key): /ɾaˈbɯt/
• Hyphenation: ra‧bıt

Noun

rabıt (definite accusative raptı, plural rabıtlar) (archaic)

1. bow, lace

   Synonyms: bağ, bent, rabıta

Declension

Declension of rabıt

	singular	plural
nominative	rabıt	rabıtlar
definite accusative	raptı	rabıtları
dative	rapta	rabıtlara
locative	rabıtta	rabıtlarda
ablative	rabıttan	rabıtlardan
genitive	raptın	rabıtların

Derived terms

• rabıt edatı
• raptetmek

Related terms

• irtibat
• merbut
• rabıta
• rapten
• raptiye
• zapturapt

Etymology 2

Inherited from Ottoman Turkish رابط (rabıt), from Arabic رَابِط (rābiṭ).

Pronunciation

• IPA^(key): /ɾaːˈbɯt/
• Hyphenation: ra‧bıt

Noun

rabıt (definite accusative rabıtı, plural rabıtlar) (archaic, linguistics)

1. conjunction

   Synonyms: bağlaç, rabıt edatı

Declension

Declension of rabıt

	singular	plural
nominative	rabıt	rabıtlar
definite accusative	rabıtı	rabıtları
dative	rabıta	rabıtlara
locative	rabıtta	rabıtlarda
ablative	rabıttan	rabıtlardan
genitive	rabıtın	rabıtların

Further reading

• “rabıt”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• Çağbayır, Yaşar (2007) “rabıt”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 3924a
• Nişanyan, Sevan (2002–) “rapt”, in Nişanyan Sözlük