ràmh

See also: rámh

Scottish Gaelic

Etymology

From Middle Irish ráma, rám, from Old Irish rámae, from Proto-Celtic *rāmiyos (“oar”), (compare Welsh rhaw, Cornish rêv, Middle Breton reuf (“shovel”)), from Proto-Indo-European *h₁reh₁- (“to row”).

Pronunciation

• IPA^(key): /rˠaːv/
• Hyphenation: ràmh

Noun

ràmh m (genitive singular ràimh, plural ràimh or ràmhan)

1. oar

Declension

Declension of ràmh (type I masculine noun)

indefinite
	singular	plural
nominative	ràmh	ràimh
genitive	ràimh	ràmh
dative	ràmh	ràimh; ràmhaibh✝
definite
	singular	plural
nominative	(an) ràmh	(na) ràimh
genitive	(an) ràimh	(nan) ràmh
dative	(an) ràmh	(na) ràimh; ràmhaibh✝
vocative	ràimh	ràmha

^✝ obsolete form, used until the 19th century

Declension of ràmh (type I masculine noun)

indefinite
	singular	plural
nominative	ràmh	ràmhan
genitive	ràimh	ràmhan
dative	ràmh	ràmhan; ràmhaibh✝
definite
	singular	plural
nominative	(an) ràmh	(na) ràmhan
genitive	(an) ràimh	(nan) ràmhan
dative	(an) ràmh	(na) ràmhan; ràmhaibh✝
vocative	ràimh	ràmhan

^✝ obsolete form, used until the 19th century

Derived terms

• bàta-ràmh

Further reading

• Edward Dwelly (1911) “ràmh”, in Faclair Gàidhlig gu Beurla le Dealbhan [The Illustrated Gaelic–English Dictionary]‎^[1], 10th edition, Edinburgh: Birlinn Limited, →ISBN
• Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “1 ráma, rám”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language