quiviscumque
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]From quī + vīs + cumque; compare quīvīs and quīcumque.
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /kʷiː.u̯iːsˈkum.kʷe/, [kʷiːu̯iːs̠ˈkʊŋkʷɛ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kwi.visˈkum.kwe/, [kwivisˈkumkwe]
Pronoun
[edit]quīvīscumque (feminine quaevīscumque, neuter quodvīscumque); relative/interrogative determiner with an indeclinable portion
Usage notes
[edit]- In Titus Lucretius Carus' de rerum natura libri the form cujusviscumque and in Marcus Valerius Martialis' epigrammaton libri the form quoviscumque appear. However, this depends on edition as it is also spelled cuiusvis cumque and quo vis cumque respectively.[1][2] F. Neue cites it as "repentis itum cuius vis cumque animantis Lucr. 3, 388" and "quo vis cumque loco Mart. 14, 1 a", and explains it as split forms of quīcumque.[3]
Declension
[edit]Relative/interrogative determiner with an indeclinable portion.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | quīvīscumque | quaevīscumque | quodcumque | quīcumque1 | quaecumque | quaevīscumque | |
genitive | cuiuscumque1 | quōrumcumque | quārumcumque | quōrumcumque | |||
dative | cuicumque1 | quibuscumque quīscumque1 | |||||
accusative | quemcumque | quamcumque | quodcumque | quōscumque | quāscumque | quaevīscumque | |
ablative | quōcumque | quācumque | quōcumque | quibuscumque quīscumque1 | |||
vocative | — | — |
1In Republican Latin or earlier, alternative spellings could be found for the following forms of quī/quis and its compounds: the masculine nominative singular or plural quī (old spelling quei), the genitive singular cuius (old spelling quoius), the dative singular cui (old spelling quoi or quoiei), the dative/ablative plural quīs (old spelling queis).
References
[edit]- “quīvis-cumque”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- quiviscumque in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette, page 1305.
- ^ Lukrez: Von der Natur. Lateinisch-deutsch. Herausgegeben und übersetzt von Hermann Diels. 3rd edition, 2013, p. 224, line 388: "nec repentis itum cuiusvis cumque animantis"
- ^ Marcus Valerius Martialis, epigrammaton libri, liber XIV. In: Martial Epigrams with an English translation by Walter C. A. Ker, vol. II of two volumes, 1920, p. 442f.:
- Quo vis cumque loco potes hunc finire libellum :
versibus explicitumst omne duobus opus.- You can finish this little book at whatever point you like ; every subject is summed up in two verses.
- Quo vis cumque loco potes hunc finire libellum :
- ^ Friedrich Neue, Formenlehre der Lateinischen Sprache, 2nd part, 2nd edition, Berlin, 1875, p. 240f.: "In quicumque kann cumque von qui getrennt werden. [cites]. So auch repentis itum cuius vis cumque animantis Lucr. 3, 388, und quo vis cumque loco Mart. 14, 1 a."