publiczny

See also: pùbliczny

Polish

Etymology

Adapted borrowing of Latin pūblicus +‎ -ny. First attested in 1594. Compare Silesian publiczny.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /puˈblit͡ʂ.nɘ/

• (Middle Polish) IPA^(key): /puˈblit͡ʂ.nɨ/

• Audio 1:

  (file)

• Audio 2:

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂnɘ
• Syllabification: pu‧blicz‧ny

Adjective

publiczny (not comparable, derived adverb publicznie)

1. public (Able to be known or seen by everyone; happening without concealment; open to general view)
2. public (happening in front of witnesses or officially)
3. public (Pertaining to the people as a whole, as opposed to a group of people; concerning the whole community or country)
4. public (officially representing the community; carried out or funded by the government or state on behalf of the community, rather than by a private organization)
5. public (open to all members of a community, as opposed to only a segment of it; especially, provided by national or local authorities and supported by money from taxes)

Declension

Declension of publiczny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	publiczny		publiczna	publiczne	publiczni	publiczne
genitive	publicznego		publicznej	publicznego	publicznych
dative	publicznemu		publicznej	publicznemu	publicznym
accusative	publicznego	publiczny	publiczną	publiczne	publicznych	publiczne
instrumental	publicznym		publiczną	publicznym	publicznymi
locative	publicznym		publicznej	publicznym	publicznych

Derived terms

(nouns):

• dom publiczny
• domena publiczna
• kobieta publiczna
• opinia publiczna
• osoba publiczna
• publiczność

(verbs):

• wystawić na widok publiczny pf, wystawiać na widok publiczny impf

Descendants

• → Kashubian: pùbliczny

Further reading

• publiczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• publiczny in Polish dictionaries at PWN
• “PUBLICZNY”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 01.04.2021
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “publiczny”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “publiczny”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “publiczny”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 424

Silesian

Etymology

Internationalism; possibly borrowed from Polish publiczny or German publik, ultimately from Latin pūblicus +‎ -ny.

Pronunciation

• IPA^(key): /puˈblit͡ʂ.nɪ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂnɪ
• Syllabification: pu‧blicz‧ny

Adjective

publiczny (not comparable, derived adverb publicznie)

1. public

Declension

Declension of publiczny

		singular				plural
		masculine	neuter	feminine		virile	nonvirile
nominative		publiczny	publiczne	publicznŏ		publiczni	publiczne
genitive		publicznego		publicznyj		publicznych
dative		publicznymu		publicznyj		publicznym
accusative	animate	publicznego	publiczne	publicznõ		publicznych	publiczne
	inanimate	publiczny
instrumental		publicznym		publicznōm		publicznymi
locative		publicznym		publicznyj		publicznych
vocative		publiczny	publiczne	publicznŏ		publiczni	publiczne

Further reading

• publiczny in silling.org
• Henryk Jaroszewicz (2022) “publicznŏ”, in Zasady pisowni języka śląskiego (in Polish), Siedlce: Wydawnictwo Naukowe IKR[i]BL, page 125