przytrzeć

Polish

From przy- +‎ trzeć. First attested in 1534.^[1] Compare Kashubian przëtrzéc and Russian притере́ть (priterétʹ).

(Middle Polish) IPA^(key): (16^th c.) /ˈpr̝ɨ.tr̝et͡ɕ/, (17^th–18^th c.) /ˈpʂɨ.tʂet͡ɕ/

przytrzeć pf (imperfective przycierać)

(transitive) to rub against (to physically rub against something and meet resistance or cause damage) [with accusative] or [with instrumental ‘what’] or [with o (+ accusative) ‘against what’]
(transitive, obsolete) to attack
Synonym: zaatakować
(intransitive, obsolete) to arrive
Synonym: dotrzeć
(reflexive with się) to rub against (to physically rub against something and meet resistance or be damaged) [with o (+ accusative) ‘against what’]

Conjugation of przytrzeć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		przytrzeć
future tense	1^st	przytrę			przytrzemy
	2^nd	przytrzesz			przytrzecie
	3^rd	przytrze			przytrą
	impersonal	przytrze się
past tense	1^st	przytarłem, -(e)m przytarł	przytarłam, -(e)m przytarła	przytarłom, -(e)m przytarło	przytarliśmy, -(e)śmy przytarli	przytarłyśmy, -(e)śmy przytarły
	2^nd	przytarłeś, -(e)ś przytarł	przytarłaś, -(e)ś przytarła	przytarłoś, -(e)ś przytarło	przytarliście, -(e)ście przytarli	przytarłyście, -(e)ście przytarły
	3^rd	przytarł	przytarła	przytarło	przytarli	przytarły
	impersonal	przytarto
conditional	1^st	przytarłbym, bym przytarł	przytarłabym, bym przytarła	przytarłobym, bym przytarło	przytarlibyśmy, byśmy przytarli	przytarłybyśmy, byśmy przytarły
	2^nd	przytarłbyś, byś przytarł	przytarłabyś, byś przytarła	przytarłobyś, byś przytarło	przytarlibyście, byście przytarli	przytarłybyście, byście przytarły
	3^rd	przytarłby, by przytarł	przytarłaby, by przytarła	przytarłoby, by przytarło	przytarliby, by przytarli	przytarłyby, by przytarły
	impersonal	przytarto by
imperative	1^st	niech przytrę			przytrzyjmy
	2^nd	przytrzyj			przytrzyjcie
	3^rd	niech przytrze			niech przytrą
passive adjectival participle		przytarty	przytarta	przytarte	przytarci	przytarte
anterior adverbial participle		przytarłszy
verbal noun		przytarcie

verbs

^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “przytrzeć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

przytrzeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
przytrzeć in Polish dictionaries at PWN
“PRZYTRZEĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 15.02.2021
Paweł Kupiszewski (09.03.2021) “PRZYTRZEĆ%20SIĘ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “przytrzeć”, in Słownik języka polskiego
Aleksander Zdanowicz (1861) “przytrzeć”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “przytrzeć”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 393
przytrzeć in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego