przystać

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpʂɘ.stat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɘstat͡ɕ
• Syllabification: przy‧stać

Etymology 1

From przy- +‎ stać (1 sg. stanę), from Proto-Slavic *stati (stem *stan-).

Verb

przystać pf (imperfective przystawać)

1. (intransitive) to accede, to assent, to agree [with na (+ accusative) ‘to something’]

   Synonym: zgodzić się

2. (intransitive) to stick, to cling [with do (+ genitive) ‘to something/someone’]

   Synonyms: przylgnąć, przywrzeć

3. (intransitive) to join, to become a member [with do (+ genitive) ‘of something’]

   Synonyms: przyłączyć się, dołączyć

Conjugation

Conjugation of przystać pf

	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		przystać
future tense	1st	przystanę			przystaniemy
	2nd	przystaniesz			przystaniecie
	3rd	przystanie			przystaną
	impersonal	przystanie się
past tense	1st	przystałem, -(e)m przystał	przystałam, -(e)m przystała	przystałom, -(e)m przystało	przystaliśmy, -(e)śmy przystali	przystałyśmy, -(e)śmy przystały
	2nd	przystałeś, -(e)ś przystał	przystałaś, -(e)ś przystała	przystałoś, -(e)ś przystało	przystaliście, -(e)ście przystali	przystałyście, -(e)ście przystały
	3rd	przystał	przystała	przystało	przystali	przystały
	impersonal	przystano
conditional	1st	przystałbym, bym przystał	przystałabym, bym przystała	przystałobym, bym przystało	przystalibyśmy, byśmy przystali	przystałybyśmy, byśmy przystały
	2nd	przystałbyś, byś przystał	przystałabyś, byś przystała	przystałobyś, byś przystało	przystalibyście, byście przystali	przystałybyście, byście przystały
	3rd	przystałby, by przystał	przystałaby, by przystała	przystałoby, by przystało	przystaliby, by przystali	przystałyby, by przystały
	impersonal	przystano by
imperative	1st	niech przystanę			przystańmy
	2nd	przystań			przystańcie
	3rd	niech przystanie			niech przystaną
anterior adverbial participle		przystawszy
verbal noun		przystanie

Etymology 2

From przy- +‎ stać (1 sg. stoję), from earlier stojać, from Proto-Slavic *stojati, from earlier *stojěti.

Verb

przystać impf

1. (impersonal, archaic) to be becoming, to befit (be appropriate due to adopted social norms)

   Taka próżność nie przystoi mężczyźnie w moim wieku. ― Such vanity is unbecoming in a man my age.

   Księżniczko, to nie przystoi damie. ― Princess, that is not very ladylike.

   Potem załatwimy to jak przystało na ludzi honoru. ― Then we will resolve this matter like gentlemen.

Usage notes

Only the 3rd person singular forms przystoi (present) and przystało (past) are used.

Conjugation

Conjugation of przystać

infinitive	przystać
present indicative	przystoi
past indicative	przystało
future indicative	będzie przystać będzie przystało
conditional	przystałoby by przystało
imperative	niech przystoi

Derived terms

adjective

• przystojny

Further reading

• przystać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• przystać in Polish dictionaries at PWN