przymiotnik

Polish

Etymology

From przymiot +‎ -nik. Calque of Latin adiectīvum.

Pronunciation

• IPA^(key): /pʂɘˈmjɔt.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔtɲik
• Syllabification: przy‧miot‧nik

Noun

przymiotnik m inan

1. (grammar) adjective (a word that modifies a noun or noun phrase or describes a noun’s referent)

   Synonym: (uncommon) adiektyw

Declension

Declension of przymiotnik

	singular	plural
nominative	przymiotnik	przymiotniki
genitive	przymiotnika	przymiotników
dative	przymiotnikowi	przymiotnikom
accusative	przymiotnik	przymiotniki
instrumental	przymiotnikiem	przymiotnikami
locative	przymiotniku	przymiotnikach
vocative	przymiotniku	przymiotniki

Derived terms

• przymiotnikowy

Further reading

• przymiotnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• przymiotnik in Polish dictionaries at PWN