przymiot

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish przymiot. By surface analysis, deverbal from przymiotać.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈpʂɘ.mjɔt/

• (Lesser Poland):
  • (Przemyśl) IPA^(key): [ˈpʂɘ.mjɔt]

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɘmjɔt
• Syllabification: przy‧miot

Noun

przymiot m inan

1. (literary, poetic) virtue, quality

   Synonyms: cnota, zaleta

2. (obsolete, pathology) syphilis

   Synonyms: franca, kiła, syfilis

3. (Przemyśl) Synonym of wrzód

Declension

Declension of przymiot

	singular	plural
nominative	przymiot	przymioty
genitive	przymiotu	przymiotów
dative	przymiotowi	przymiotom
accusative	przymiot	przymioty
instrumental	przymiotem	przymiotami
locative	przymiocie	przymiotach
vocative	przymiocie	przymioty

Derived terms

adjective

• przymiotny

 

noun

• przymiotnik

 

Related terms

adjective

• przymiotnikowy

 

adverb

• przymiotno

 

Further reading

• przymiot in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• przymiot in Polish dictionaries at PWN
• Aleksander Saloni (1899) “przymiot”, in “Lud wiejski w okolicy Przeworska”, in M. Arct, E. Lubowski, editors, Wisła : miesięcznik gieograficzno-etnograficzny (in Polish), volume 13, Warsaw: Artur Gruszecki, page 244