przybaczyć

Polish

From przy- +‎ baczyć.

przybaczyć pf (imperfective przybaczać)

Conjugation of przybaczyć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		przybaczyć
future tense	1^st	przybaczę			przybaczymy
	2^nd	przybaczysz			przybaczycie
	3^rd	przybaczy			przybaczą
	impersonal	przybaczy się
past tense	1^st	przybaczyłem, -(e)m przybaczył	przybaczyłam, -(e)m przybaczyła	przybaczyłom, -(e)m przybaczyło	przybaczyliśmy, -(e)śmy przybaczyli	przybaczyłyśmy, -(e)śmy przybaczyły
	2^nd	przybaczyłeś, -(e)ś przybaczył	przybaczyłaś, -(e)ś przybaczyła	przybaczyłoś, -(e)ś przybaczyło	przybaczyliście, -(e)ście przybaczyli	przybaczyłyście, -(e)ście przybaczyły
	3^rd	przybaczył	przybaczyła	przybaczyło	przybaczyli	przybaczyły
	impersonal	przybaczono
conditional	1^st	przybaczyłbym, bym przybaczył	przybaczyłabym, bym przybaczyła	przybaczyłobym, bym przybaczyło	przybaczylibyśmy, byśmy przybaczyli	przybaczyłybyśmy, byśmy przybaczyły
	2^nd	przybaczyłbyś, byś przybaczył	przybaczyłabyś, byś przybaczyła	przybaczyłobyś, byś przybaczyło	przybaczylibyście, byście przybaczyli	przybaczyłybyście, byście przybaczyły
	3^rd	przybaczyłby, by przybaczył	przybaczyłaby, by przybaczyła	przybaczyłoby, by przybaczyło	przybaczyliby, by przybaczyli	przybaczyłyby, by przybaczyły
	impersonal	przybaczono by
imperative	1^st	niech przybaczę			przybaczmy
	2^nd	przybacz			przybaczcie
	3^rd	niech przybaczy			niech przybaczą
passive adjectival participle		przybaczony	przybaczona	przybaczone	przybaczeni	przybaczone
anterior adverbial participle		przybaczywszy
verbal noun		przybaczenie