przeznanie

Old Polish

Etymology

From *przeznać +‎ -anie.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pr̝ɛznaɲɛː/
• IPA^(key): (15^th CE) /pr̝ɛznaɲe/

Noun

przeznanie n

1. (attested in Sieradz-Łęczyca) destiny, fate, lot

   Synonyms: przesłanie, przeźrzenie, rozznanie, szczęsność, zrządzenie

   • 1874-1891 [1466], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności‎^{[1], [2], [3]}, volume XXII, Łęczyca, page 20:

     Ne sis securus, velut ex fato periturus, gl. sicut predestinacione moriturus s przesznanya boszkyego potanpyony

     [Ne sis securus, velut ex fato periturus, gl. sicut predestinacione moriturus z przeznania boskiego potępiony]

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “przeznanie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN