prolongeren

Dutch

Etymology

Borrowed from Middle French prolonger, from Latin prōlongō.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌproː.lɔŋˈɣeː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: pro‧lon‧ge‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

prolongeren

1. to prolong, to lengthen, to extend

   Synonym: verlengen

Conjugation

Conjugation of prolongeren (weak)
infinitive	prolongeren
past singular	prolongeerde
past participle	geprolongeerd
infinitive	prolongeren
gerund	prolongeren n
	present tense	past tense
1st person singular	prolongeer	prolongeerde
2nd person sing. (jij)	prolongeert, prolongeer2	prolongeerde
2nd person sing. (u)	prolongeert	prolongeerde
2nd person sing. (gij)	prolongeert	prolongeerde
3rd person singular	prolongeert	prolongeerde
plural	prolongeren	prolongeerden
subjunctive sing.1	prolongere	prolongeerde
subjunctive plur.1	prolongeren	prolongeerden
imperative sing.	prolongeer
imperative plur.1	prolongeert
participles	prolongerend	geprolongeerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• prolongatie