potkać

Old Polish

From po- +‎ tkać. First attested in c. 1428.

potkać pf (imperfective potykać)

(intransitive or reflexive with się) to encounter; to run into, to meet by chance
- 1930 [c. 1455], “Deut”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[1], 23, 4:
  Bo sø nye chczeli wasz potkacz (noluerunt vobis occurrere) s chlebem a s wodø na drodze
  [Bo są nie chcieli was potkać (noluerunt vobis ocurrere) s chlebem a s wodą na drodze]
- 1930 [c. 1455], “Gen”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[2], 32, 1:
  Potem Iacob szedl... y potka szye s angyoli bozymy (fueruntque ei obviam angeli dei)
  [Potem Jakob szedł... i potka sie s anjoły bożymi (fueruntque ei obviam angeli dei)]
(attested in Greater Poland, Masovia) to befall, to bechance, to happen, to occur
- 1885-2024 [c. 1428], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne‎^[3], volume I, Międzyrzecz, Warsaw, page 481:
  Nedawno mą rzecz byla pothkala, abich barzo crasznø pannø mylowal
  [Niedawno mię rzecz była potkała, abych barzo krasną pannę miłował]

noun

Bańkowski, Andrzej (2000) “potkać”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “potkać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

potkać pf (imperfective potykać)

(transitive or in Middle Polish, reflexive with się, obsolete) to encounter; to run into, to meet by chance
Synonym: spotkać (się)
(transitive, obsolete) to stuff many things into something [with w (+ accusative) ‘into what’]
Synonym: powtykać
(reflexive with się, obsolete) to fight [with z (+ instrumental) ‘with whom/what’]
Synonym: walczyć

Conjugation of potkać pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		potkać
future tense	1^st	potkam			potkamy
	2^nd	potkasz			potkacie
	3^rd	potka			potkają
	impersonal	potka się
past tense	1^st	potkałem, -(e)m potkał	potkałam, -(e)m potkała	potkałom, -(e)m potkało	potkaliśmy, -(e)śmy potkali	potkałyśmy, -(e)śmy potkały
	2^nd	potkałeś, -(e)ś potkał	potkałaś, -(e)ś potkała	potkałoś, -(e)ś potkało	potkaliście, -(e)ście potkali	potkałyście, -(e)ście potkały
	3^rd	potkał	potkała	potkało	potkali	potkały
	impersonal	potkano
conditional	1^st	potkałbym, bym potkał	potkałabym, bym potkała	potkałobym, bym potkało	potkalibyśmy, byśmy potkali	potkałybyśmy, byśmy potkały
	2^nd	potkałbyś, byś potkał	potkałabyś, byś potkała	potkałobyś, byś potkało	potkalibyście, byście potkali	potkałybyście, byście potkały
	3^rd	potkałby, by potkał	potkałaby, by potkała	potkałoby, by potkało	potkaliby, by potkali	potkałyby, by potkały
	impersonal	potkano by
imperative	1^st	niech potkam			potkajmy
	2^nd	potkaj			potkajcie
	3^rd	niech potka			niech potkają
passive adjectival participle		potkany	potkana	potkane	potkani	potkane
anterior adverbial participle		potkawszy
verbal noun		potkanie

verbs