poruczyć

Polish

Etymology

Borrowed from Old Czech poručiti, from Proto-Slavic *porǫčiti. Doublet of poręczyć, an inherited form.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔˈru.t͡ʂɘt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ut͡ʂɘt͡ɕ
• Syllabification: po‧ru‧czyć

Verb

poruczyć pf (imperfective poruczać)

1. (transitive, literary) to commit, to commission, to entrust, to charge [with accusative ‘something’] [with dative ‘to someone’]

   Synonyms: polecić, powierzyć, zlecić

Conjugation

Conjugation of poruczyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		poruczyć
future tense	1st	poruczę			poruczymy
	2nd	poruczysz			poruczycie
	3rd	poruczy			poruczą
	impersonal	poruczy się
past tense	1st	poruczyłem, -(e)m poruczył	poruczyłam, -(e)m poruczyła	poruczyłom, -(e)m poruczyło	poruczyliśmy, -(e)śmy poruczyli	poruczyłyśmy, -(e)śmy poruczyły
	2nd	poruczyłeś, -(e)ś poruczył	poruczyłaś, -(e)ś poruczyła	poruczyłoś, -(e)ś poruczyło	poruczyliście, -(e)ście poruczyli	poruczyłyście, -(e)ście poruczyły
	3rd	poruczył	poruczyła	poruczyło	poruczyli	poruczyły
	impersonal	poruczono
conditional	1st	poruczyłbym, bym poruczył	poruczyłabym, bym poruczyła	poruczyłobym, bym poruczyło	poruczylibyśmy, byśmy poruczyli	poruczyłybyśmy, byśmy poruczyły
	2nd	poruczyłbyś, byś poruczył	poruczyłabyś, byś poruczyła	poruczyłobyś, byś poruczyło	poruczylibyście, byście poruczyli	poruczyłybyście, byście poruczyły
	3rd	poruczyłby, by poruczył	poruczyłaby, by poruczyła	poruczyłoby, by poruczyło	poruczyliby, by poruczyli	poruczyłyby, by poruczyły
	impersonal	poruczono by
imperative	1st	niech poruczę			poruczmy
	2nd	porucz			poruczcie
	3rd	niech poruczy			niech poruczą
passive adjectival participle		poruczony	poruczona	poruczone	poruczeni	poruczone
anterior adverbial participle		poruczywszy
verbal noun		poruczenie

Derived terms

noun

• poruczenie

 

Further reading

• poruczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• poruczyć in Polish dictionaries at PWN