poruczenie

Polish

Etymology

From poruczyć +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔ.ruˈt͡ʂɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: po‧ru‧cze‧nie

Noun

poruczenie n

1. verbal noun of poruczyć
2. commission, mission, order, task

Declension

Declension of poruczenie

	singular	plural
nominative	poruczenie	poruczenia
genitive	poruczenia	poruczeń
dative	poruczeniu	poruczeniom
accusative	poruczenie	poruczenia
instrumental	poruczeniem	poruczeniami
locative	poruczeniu	poruczeniach
vocative	poruczenie	poruczenia

Further reading

• poruczenie in Polish dictionaries at PWN