policzyć

Polish

Etymology

From po- +‎ liczyć.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔˈli.t͡ʂɘt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂɘt͡ɕ
• Syllabification: po‧li‧czyć

Verb

policzyć pf (imperfective liczyć)

1. (intransitive) to count (to recite numbers in sequence) [with do (+ genitive) ‘to what number’]

   Synonym: odliczyć

2. (transitive) to count (to perform arithmetic calculations)

   Synonyms: obliczyć, obrachować, przeliczyć

3. (transitive) to count (to add up individual units)

   Synonym: przeliczyć

4. (transitive) to count (to determine the financial value of something) [with za (+ accusative) ‘for what’]

   Synonym: wycenić

5. (transitive, usually in the contemporary adverbial participle) to count (to take into consideration when determining quantity)
6. (intransitive) to count (to amount to, to number in total)
7. (transitive, usually in any participle) to count (to measure i.e. units of distance or time) [with w (+ locative) ‘in what unit’], [with od (+ genitive) ‘since when’]
8. (intransitive) to count on (to hope for something) [with na (+ accusative) ‘on whom/what’]
9. (transitive) to count on (to expect)
10. (transitive, boxing) to count (to recite numbers from ten as a boxer lies in the ring so as to mark the end of a match)

    Synonym: wyliczyć

11. (transitive) to count (to consider something as an example of something or as having some quality; to account, to regard as)

    Synonym: wliczyć

12. (transitive) to count (to charge or calculate some fee)
13. (reflexive with się, of many people) to count oneself
14. (reflexive with się, colloquial) to get even, to even the score (to to determine mutual dues by counting them)
15. (reflexive with się, colloquial) to get even, to even the score (to get revenge)

Conjugation

Conjugation of policzyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		policzyć
future tense	1st	policzę			policzymy
	2nd	policzysz			policzycie
	3rd	policzy			policzą
	impersonal	policzy się
past tense	1st	policzyłem, -(e)m policzył	policzyłam, -(e)m policzyła	policzyłom, -(e)m policzyło	policzyliśmy, -(e)śmy policzyli	policzyłyśmy, -(e)śmy policzyły
	2nd	policzyłeś, -(e)ś policzył	policzyłaś, -(e)ś policzyła	policzyłoś, -(e)ś policzyło	policzyliście, -(e)ście policzyli	policzyłyście, -(e)ście policzyły
	3rd	policzył	policzyła	policzyło	policzyli	policzyły
	impersonal	policzono
conditional	1st	policzyłbym, bym policzył	policzyłabym, bym policzyła	policzyłobym, bym policzyło	policzylibyśmy, byśmy policzyli	policzyłybyśmy, byśmy policzyły
	2nd	policzyłbyś, byś policzył	policzyłabyś, byś policzyła	policzyłobyś, byś policzyło	policzylibyście, byście policzyli	policzyłybyście, byście policzyły
	3rd	policzyłby, by policzył	policzyłaby, by policzyła	policzyłoby, by policzyło	policzyliby, by policzyli	policzyłyby, by policzyły
	impersonal	policzono by
imperative	1st	niech policzę			policzmy
	2nd	policz			policzcie
	3rd	niech policzy			niech policzą
passive adjectival participle		policzony	policzona	policzone	policzeni	policzone
anterior adverbial participle		policzywszy
verbal noun		policzenie

Further reading

• policzyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• policzyć się in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• policzyć in Polish dictionaries at PWN