pokraczać

Polish

Etymology

From pokroczyć +‎ -ać. First attested in 1560.

Pronunciation

• (Middle Polish) IPA^(key): /pɔˈkrɒ.t͡ʂat͡ɕ/

Verb

pokraczać impf (perfective pokroczyć)

1. (intransitive, Middle Polish) to step; to go

   Synonym: kroczyć

   • 1560, M. Rej, Wizerunk‎^[1], page 46:

     A wſzákże iednák nie źle przedſię ſobie tuſzył/ Nadobnie pokracżáiąc do domu ſie ruſzył.

     [A wszakże jednak nie źle przedsię sobie tuszył/ Nadobnie pokraczájąc do domu sie ruszył.]

     And yet he didn't promise himself wrongly/ While beautifully stepping he heads home.

Derived terms

noun

• pokraka

 

References

• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “pokraczać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]