pojmać

Polish

From po- +‎ imać. Compare Russian пойма́ть (pojmátʹ).

pojmać pf

Conjugation of pojmać pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		pojmać
future tense	1^st	pojmam			pojmamy
	2^nd	pojmasz			pojmacie
	3^rd	pojma			pojmają
	impersonal	pojma się
past tense	1^st	pojmałem, -(e)m pojmał	pojmałam, -(e)m pojmała	pojmałom, -(e)m pojmało	pojmaliśmy, -(e)śmy pojmali	pojmałyśmy, -(e)śmy pojmały
	2^nd	pojmałeś, -(e)ś pojmał	pojmałaś, -(e)ś pojmała	pojmałoś, -(e)ś pojmało	pojmaliście, -(e)ście pojmali	pojmałyście, -(e)ście pojmały
	3^rd	pojmał	pojmała	pojmało	pojmali	pojmały
	impersonal	pojmano
conditional	1^st	pojmałbym, bym pojmał	pojmałabym, bym pojmała	pojmałobym, bym pojmało	pojmalibyśmy, byśmy pojmali	pojmałybyśmy, byśmy pojmały
	2^nd	pojmałbyś, byś pojmał	pojmałabyś, byś pojmała	pojmałobyś, byś pojmało	pojmalibyście, byście pojmali	pojmałybyście, byście pojmały
	3^rd	pojmałby, by pojmał	pojmałaby, by pojmała	pojmałoby, by pojmało	pojmaliby, by pojmali	pojmałyby, by pojmały
	impersonal	pojmano by
imperative	1^st	niech pojmam			pojmajmy
	2^nd	pojmaj			pojmajcie
	3^rd	niech pojma			niech pojmają
passive adjectival participle		pojmany	pojmana	pojmane	pojmani	pojmane
anterior adverbial participle		pojmawszy
verbal noun		pojmanie

(noun):

From pojąć +‎ -ać.

pojmać impf (perfective pojąć)

pojmać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
pojmać in Polish dictionaries at PWN
Zygmunt Wasilewski (1889) “pojmać”, in Jagodne: wieś w powiecie łukowskim, gminie Dąbie: zarys etnograficzny (in Polish), Warsaw: M. Arct, page 245
Kazimierz Nitsch (1907) “pojmać”, in “Dyalekty polskie Prus zachodnich”, in Materyały i Prace Komisyi Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie (in Polish), volume 3, Krakow: Akademia Umiejętności, page 390