podkładacz
Jump to navigation
Jump to search
Polish
[edit]Etymology
[edit]From podkładać + -acz. First attested in 1780.[1]
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]podkładacz m pers
- (obsolete) underlayer (one who underlays)
- (obsolete, hunting) one who releases hounds so that they may chase game
- (obsolete) stoker (one who stokes a fire)
Declension
[edit]Declension of podkładacz
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | podkładacz | podkładacze |
| genitive | podkładacza | podkładaczy |
| dative | podkładaczowi | podkładaczom |
| accusative | podkładacza | podkładaczy |
| instrumental | podkładaczem | podkładaczami |
| locative | podkładaczu | podkładaczach |
| vocative | podkładaczu | podkładacze |
Related terms
[edit]adjectives
nouns
verbs
References
[edit]Further reading
[edit]- podkładacz in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “podkładacz”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “podkładacz”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “podkładacz”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 4, Warsaw, page 363
- podkładacz in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego