pilny

See also: pilný

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *pilьnъ. By surface analysis, pilić +‎ -ny.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpil.nɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ilnɘ
• Syllabification: pil‧ny

Adjective

pilny (comparative pilniejszy or bardziej pilny, superlative najpilniejszy or najbardziej pilny, derived adverb pilnie)

1. urgent
2. diligent, assiduous

Declension

Declension of pilny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	pilny		pilna	pilne	pilni	pilne
genitive	pilnego		pilnej	pilnego	pilnych
dative	pilnemu		pilnej	pilnemu	pilnym
accusative	pilnego	pilny	pilną	pilne	pilnych	pilne
instrumental	pilnym		pilną	pilnym	pilnymi
locative	pilnym		pilnej	pilnym	pilnych

Derived terms

• pilność

 

Further reading

• pilny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pilny in Polish dictionaries at PWN
• Wanda Decyk-Zięba, editor (2018-2022), “pilny”, in Dydaktyczny Słownik Etymologiczno-historyczny Języka Polskiego [A Didactic, Historical, Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish), →ISBN