płókać

See also: płokac

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *polkàti.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pɫɔːkat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /pɫokat͡ɕ/

Verb

płókać impf

1. to rinse
   • 1874-1891 [Middle of the 15th century], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności‎^{[1], [2], [3]}, volume XXIV, page 359:

     Ploczø reficientes (procedens inde vidit, sc. Jesus, alios duos fratres... reficientes retia sua Mat 4, 21)

     [Płoczą reficientes (procedens inde vidit, sc. Jesus, alios duos fratres... reficientes retia sua Mat 4, 21)]

Descendants

• Polish: płukać

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “płókać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN