overdragen

See also: överdragen

Dutch

Etymology

From over +‎ dragen, likely a calque of Latin transfero; compare German übertragen, English carry over.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

overdragen

1. to convey, hand over, transfer (note: this can be either voluntary, as of some property, or involuntary, as of a contagious disease)

Conjugation

Conjugation of overdragen (strong class 6, separable)
infinitive	overdragen
past singular	droeg over
past participle	overgedragen
infinitive	overdragen
gerund	overdragen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	draag over	droeg over	overdraag	overdroeg
2nd person sing. (jij)	draagt over, draag over2	droeg over	overdraagt	overdroeg
2nd person sing. (u)	draagt over	droeg over	overdraagt	overdroeg
2nd person sing. (gij)	draagt over	droegt over	overdraagt	overdroegt
3rd person singular	draagt over	droeg over	overdraagt	overdroeg
plural	dragen over	droegen over	overdragen	overdroegen
subjunctive sing.1	drage over	droege over	overdrage	overdroege
subjunctive plur.1	dragen over	droegen over	overdragen	overdroegen
imperative sing.	draag over
imperative plur.1	draagt over
participles	overdragend	overgedragen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• dragen over, grave onder, ondergrave, ondervrage