otyć

Old Polish

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɔtɨt͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɔtɨt͡ɕ/

Etymology 1

From o- +‎ tyć. First attested in 1466.

Verb

otyć pf (imperfective tyć)

1. (attested in Sieradz-Łęczyca) to gain weight

   Synonyms: rozbujać, roztyć

   • 1874-1891 [1466], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności‎^{[1], [2], [3]}, volume XXII, Łęczyca, page 15:

     Pane meo pingwis, gl. sc. tu mustela inscrassaris tyjesz, otyłaś

     [Pane meo pingwis, gl. sc. tu mustela inscrassaris tygesz, otylasz]

Descendants

• Polish: otyć

Etymology 2

Verb

otyć pf

1. Alternative form of odejść

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “otyć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish otyć. By surface analysis, o- +‎ tyć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔ.tɘt͡ɕ/
• Rhymes: -ɔtɘt͡ɕ
• Syllabification: o‧tyć

Verb

otyć pf (imperfective tyć)

1. (intransitive, obsolete, rare) to gain weight

   Synonyms: przytyć, utyć

   • 1563, Biblija (tzw. brzeska)‎^[4], page Ps 17/10:

     Zátkáli vſtá ſwe tłuſtośćią/ á mowią hárdźie gębą ſwą. (marg) To ieſt/ otyli w roſkoſzách ſwoich ták iż hárdźie mowią.

     [Zatkali usta swe tłustością/ a mowią hardzie gębą swą. To jest/ otyli w roskoszach swoich tak iż hardzie mówią.]

     They stuffed their mouths with fat/And they speak pridfully with their mouths. (marg) That is/ they gained weight in their delights so and speak pridefully.

   • 1949, Pola Gojawiczyńska, Powszedni dzień, page 110:

     W ciągłej pracy i ruchy nie zdążyła tyle ciała nabrać, by otyć, owszem smukła była niczym dziewczyna.

     In constant work and movements, she did not manage to gain enough body to gain weight, indeed, she was slender like a girl.

Conjugation

Conjugation of otyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		otyć
future tense	1st	otyję			otyjemy
	2nd	otyjesz			otyjecie
	3rd	otyje			otyją
	impersonal	otyje się
past tense	1st	otyłem, -(e)m otył	otyłam, -(e)m otyła	otyłom, -(e)m otyło	otyliśmy, -(e)śmy otyli	otyłyśmy, -(e)śmy otyły
	2nd	otyłeś, -(e)ś otył	otyłaś, -(e)ś otyła	otyłoś, -(e)ś otyło	otyliście, -(e)ście otyli	otyłyście, -(e)ście otyły
	3rd	otył	otyła	otyło	otyli	otyły
	impersonal	otyto
conditional	1st	otyłbym, bym otył	otyłabym, bym otyła	otyłobym, bym otyło	otylibyśmy, byśmy otyli	otyłybyśmy, byśmy otyły
	2nd	otyłbyś, byś otył	otyłabyś, byś otyła	otyłobyś, byś otyło	otylibyście, byście otyli	otyłybyście, byście otyły
	3rd	otyłby, by otył	otyłaby, by otyła	otyłoby, by otyło	otyliby, by otyli	otyłyby, by otyły
	impersonal	otyto by
imperative	1st	niech otyję			otyjmy
	2nd	otyj			otyjcie
	3rd	niech otyje			niech otyją
passive adjectival participle		otyty	otyta	otyte	otyci	otyte
anterior adverbial participle		otywszy
verbal noun		otycie

Derived terms

adjective

• otyły

 

verb

• (Middle Polish) otyło serce

 

Further reading

• otyć in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “otyć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “otyć”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “otyć”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “otyć”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 3, Warsaw, page 913
• otyć in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
• Bańkowski, Andrzej (2000) “otyć”, in Etymologiczny słownik języka polskiego (in Polish)