otępieć

Polish

Etymology

From o- +‎ tępy +‎ -eć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔˈtɛm.pjɛt͡ɕ/
• Rhymes: -ɛmpjɛt͡ɕ
• Syllabification: o‧tę‧pieć

Verb

otępieć pf

1. (intransitive) to become stulted, to become numb

Conjugation

Conjugation of otępieć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		otępieć
future tense	1st	otępieję			otępiejemy
	2nd	otępiejesz			otępiejecie
	3rd	otępieje			otępieją
	impersonal	otępieje się
past tense	1st	otępiałem, -(e)m otępiał	otępiałam, -(e)m otępiała	otępiałom, -(e)m otępiało	otępieliśmy, -(e)śmy otępieli	otępiałyśmy, -(e)śmy otępiały
	2nd	otępiałeś, -(e)ś otępiał	otępiałaś, -(e)ś otępiała	otępiałoś, -(e)ś otępiało	otępieliście, -(e)ście otępieli	otępiałyście, -(e)ście otępiały
	3rd	otępiał	otępiała	otępiało	otępieli	otępiały
	impersonal	otępiano
conditional	1st	otępiałbym, bym otępiał	otępiałabym, bym otępiała	otępiałobym, bym otępiało	otępielibyśmy, byśmy otępieli	otępiałybyśmy, byśmy otępiały
	2nd	otępiałbyś, byś otępiał	otępiałabyś, byś otępiała	otępiałobyś, byś otępiało	otępielibyście, byście otępieli	otępiałybyście, byście otępiały
	3rd	otępiałby, by otępiał	otępiałaby, by otępiała	otępiałoby, by otępiało	otępieliby, by otępieli	otępiałyby, by otępiały
	impersonal	otępiano by
imperative	1st	niech otępieję			otępiejmy
	2nd	otępiej			otępiejcie
	3rd	niech otępieje			niech otępieją
anterior adverbial participle		otępiawszy
verbal noun		otępienie

Further reading

• otępieć in Polish dictionaries at PWN