orędować

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *orǫdovati. By surface analysis, orędzie +‎ -ować.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɔ.rɛnˈdɔ.vat͡ɕ/

• (Greater Poland):
  • (Kuyavia) IPA^(key): /ɔ.rɛnˈdɔ.vat͡ɕ/
• (Masovia):
  • (Far Masovian) IPA^(key): /ɔ.rɛnˈdɔ.vat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvat͡ɕ
• Syllabification: o‧rę‧do‧wać

Verb

orędować impf

1. (intransitive, literary) to intercede, to put in a good word (to plead on someone else's behalf) [with za (+ instrumental) ‘for someone’]

   Synonym: wstawiać się

2. (intransitive, Kuyavia, Far Masovian) to inform, to let know

Conjugation

Conjugation of orędować impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		orędować
present tense	1st	oręduję			orędujemy
	2nd	orędujesz			orędujecie
	3rd	oręduje			orędują
	impersonal	oręduje się
past tense	1st	orędowałem, -(e)m orędował	orędowałam, -(e)m orędowała	orędowałom, -(e)m orędowało	orędowaliśmy, -(e)śmy orędowali	orędowałyśmy, -(e)śmy orędowały
	2nd	orędowałeś, -(e)ś orędował	orędowałaś, -(e)ś orędowała	orędowałoś, -(e)ś orędowało	orędowaliście, -(e)ście orędowali	orędowałyście, -(e)ście orędowały
	3rd	orędował	orędowała	orędowało	orędowali	orędowały
	impersonal	orędowano
future tense	1st	będę orędował, będę orędować	będę orędowała, będę orędować	będę orędowało, będę orędować	będziemy orędowali, będziemy orędować	będziemy orędowały, będziemy orędować
	2nd	będziesz orędował, będziesz orędować	będziesz orędowała, będziesz orędować	będziesz orędowało, będziesz orędować	będziecie orędowali, będziecie orędować	będziecie orędowały, będziecie orędować
	3rd	będzie orędował, będzie orędować	będzie orędowała, będzie orędować	będzie orędowało, będzie orędować	będą orędowali, będą orędować	będą orędowały, będą orędować
	impersonal	będzie orędować się
conditional	1st	orędowałbym, bym orędował	orędowałabym, bym orędowała	orędowałobym, bym orędowało	orędowalibyśmy, byśmy orędowali	orędowałybyśmy, byśmy orędowały
	2nd	orędowałbyś, byś orędował	orędowałabyś, byś orędowała	orędowałobyś, byś orędowało	orędowalibyście, byście orędowali	orędowałybyście, byście orędowały
	3rd	orędowałby, by orędował	orędowałaby, by orędowała	orędowałoby, by orędowało	orędowaliby, by orędowali	orędowałyby, by orędowały
	impersonal	orędowano by
imperative	1st	niech oręduję			orędujmy
	2nd	oręduj			orędujcie
	3rd	niech oręduje			niech orędują
active adjectival participle		orędujący	orędująca	orędujące	orędujący	orędujące
contemporary adverbial participle		orędując
verbal noun		orędowanie

Derived terms

adjective

• orędowniczy

 

nouns

• orędownictwo
• orędowniczka
• orędownik

 

Further reading

• orędować in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• orędować in Polish dictionaries at PWN
• Oskar Kolberg (1867) “orędować”, in Dzieła wszystkie: Kujawy (in Polish), page 274
• Antoni Waga (1860) “orędować”, in “Abecadłowy spis wyrazów ludowego języka w okolicach Łomży, Wizny i przyległych”, in Kazimierz Władysław Wóycicki, editor, Biblioteka Warszawska (in Polish), volume 2, Warsaw, page 756
• Wojciech Grzegorzewicz (1894) “orędować”, in Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności (in Polish), volume 5, Krakow: Akademia Umiejętności, page 117
• Stanisław Ciszewski (1909) “orędować”, in “Przyczynek do słownika gwary mazowieckiej”, in Prace Filologiczne (in Polish), volume 7, z. 1, Warsaw: skł. gł. w Księgarni E. Wende i Ska, page 208