opsnuiven

Dutch

Etymology

From op (“up”) +‎ snuiven (“to sniff”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

opsnuiven

1. to inhale through the nose

Conjugation

Conjugation of opsnuiven (strong class 2b, separable)
infinitive	opsnuiven
past singular	snoof op
past participle	opgesnoven
infinitive	opsnuiven
gerund	opsnuiven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	snuif op	snoof op	opsnuif	opsnoof
2nd person sing. (jij)	snuift op, snuif op2	snoof op	opsnuift	opsnoof
2nd person sing. (u)	snuift op	snoof op	opsnuift	opsnoof
2nd person sing. (gij)	snuift op	snooft op	opsnuift	opsnooft
3rd person singular	snuift op	snoof op	opsnuift	opsnoof
plural	snuiven op	snoven op	opsnuiven	opsnoven
subjunctive sing.1	snuive op	snove op	opsnuive	opsnove
subjunctive plur.1	snuiven op	snoven op	opsnuiven	opsnoven
imperative sing.	snuif op
imperative plur.1	snuift op
participles	opsnuivend	opgesnoven
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• snuiven op