opraken
Dutch
[edit]Etymology
[edit]From op (“up, gone”) + raken (“to reach”).
Pronunciation
[edit]Audio: (file)
Verb
[edit]opraken
- (intransitive) to run out
Conjugation
[edit]| Conjugation of opraken (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | opraken | |||
| past singular | raakte op | |||
| past participle | opgeraakt | |||
| infinitive | opraken | |||
| gerund | opraken n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | raak op | raakte op | opraak | opraakte |
| 2nd person sing. (jij) | raakt op, raak op2 | raakte op | opraakt | opraakte |
| 2nd person sing. (u) | raakt op | raakte op | opraakt | opraakte |
| 2nd person sing. (gij) | raakt op | raakte op | opraakt | opraakte |
| 3rd person singular | raakt op | raakte op | opraakt | opraakte |
| plural | raken op | raakten op | opraken | opraakten |
| subjunctive sing.1 | rake op | raakte op | oprake | opraakte |
| subjunctive plur.1 | raken op | raakten op | opraken | opraakten |
| imperative sing. | raak op | |||
| imperative plur.1 | raakt op | |||
| participles | oprakend | opgeraakt | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||