opnoemen

Dutch

Etymology

From op (“up”) +‎ noemen (“to name”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

opnoemen

1. recite, name one by one, as from a list

Conjugation

Conjugation of opnoemen (weak, separable)
infinitive	opnoemen
past singular	noemde op
past participle	opgenoemd
infinitive	opnoemen
gerund	opnoemen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	noem op	noemde op	opnoem	opnoemde
2nd person sing. (jij)	noemt op, noem op2	noemde op	opnoemt	opnoemde
2nd person sing. (u)	noemt op	noemde op	opnoemt	opnoemde
2nd person sing. (gij)	noemt op	noemde op	opnoemt	opnoemde
3rd person singular	noemt op	noemde op	opnoemt	opnoemde
plural	noemen op	noemden op	opnoemen	opnoemden
subjunctive sing.1	noeme op	noemde op	opnoeme	opnoemde
subjunctive plur.1	noemen op	noemden op	opnoemen	opnoemden
imperative sing.	noem op
imperative plur.1	noemt op
participles	opnoemend	opgenoemd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• opnoeming

Anagrams

• noemen op