opleggen
Appearance
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Audio: (file)
Verb
[edit]opleggen
- to put on
- to impose
- Levenslange gevangenisstraf is in de meeste landen die de doodstraf niet kennen de hoogste straf die door een rechtbank kan worden opgelegd.[1] — In most countries where the death sentence is not recognized, a life sentence is the maximum sentence that can be imposed by a court of law.
Conjugation
[edit]Conjugation of opleggen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | opleggen | |||
past singular | legde op | |||
past participle | opgelegd | |||
infinitive | opleggen | |||
gerund | opleggen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | leg op | legde op | opleg | oplegde |
2nd person sing. (jij) | legt op, leg op2 | legde op | oplegt | oplegde |
2nd person sing. (u) | legt op | legde op | oplegt | oplegde |
2nd person sing. (gij) | legt op | legde op | oplegt | oplegde |
3rd person singular | legt op | legde op | oplegt | oplegde |
plural | leggen op | legden op | opleggen | oplegden |
subjunctive sing.1 | legge op | legde op | oplegge | oplegde |
subjunctive plur.1 | leggen op | legden op | opleggen | oplegden |
imperative sing. | leg op | |||
imperative plur.1 | legt op | |||
participles | opleggend | opgelegd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |